Nieuwe Wegen. Jaargang 4

[p. 116]

Hoe Vroom...

Hoe vroom is mij die avond nu,

Zoo zoelig om endom,

Met donkre lucht en donkre zee

Die klaagt in dof gebrom.

De booten drijven traag en staag

Met zwarten zeilenstoet;

En in de verte, wonderklaar,

Een galmend hoorngetoet.

Hoe vroom is mij die avond nu,

Met voor mijn droef gemoed,

De zegenrijke vrêe die sust

En smarte zwijgen doet;

Met in 't geheim des hemels daar,

Een heldre pinkelster

Die mij een licht van hope schijnt,

Al is zij eindloos ver...

De zee zingt zacht en zoet haar lied

Eentoonig schoon en teer;

En in mijn herte, zalvend, daalt

Een weemoed-balsem neer.

De wijdte gonst vol stil geluk

En 'k leef als in een droom,

Die openbloeit in 't worden van

Den heilgen nacht zoo vroom...

Wijl slechts de zee haar liedjen wiegt

En al het andre zwijgt

Ik voel zoo innig 't groot genot

Dat in mijn boezem stijgt.

Het wonder van de rust komt nu,

En door mijn tranen lacht

De troost van mijne ziele binst

Dien heilgen, vroomen nacht.

Nieupoort
Juul FILLIAERT