Nieuwe Wegen. Jaargang 3

[p. 3]

Bekentenis.

Ik wou u niet meer minnen, en ik min u toch
Ik wou uw beeltnis uit mijn zieke hoofd verdrijven,
Maar wat ik doe... 'k ben als een willoos kranke kind,
'k Voel dat gij in mijn hart als koningin zult blijven.

De vrouwen die ik op mijn wegen heb gemoet,
Liet ik, in mijnen fieren waan, langsheen me glijden;
Niet éen heb ik bemind dan u alleen, o kind,
Dat leerdet mij de liefde, en gaaft me niets dan lijden...

En maanden vloden, jaren vloden heen...
Ik wist mijn minnend hart in eenen kuil begraven,
'k Was als een pelgrim in een barre woestenij
Die nergens speurt de oasis om zijn dorst te laven...

Ik zie u steeds voor mij... en wil u niet meer zien
Ik min u... min u, kind, 'k wou uwe liefde herwinnen!
... Kwam ooit dit vers onder uw raadslig duister oog,
Weet dat ik u bemin, en immervoort zal minnen...

Hein VANDERGRACHT.