Nieuwe Wegen. Jaargang 2

October-zon.

De zonne, in verslonsde pracht,
Octoberwaart, is lijk een vrouwe,
die oud, maar schoon nog, triestig lacht,
herdenkend 's levens vreugd en rouwe.

Geen vonke meer van levensmin
ontspringt haar blik. Geen wijde slagen
van 't zoekend oog; haar blik streelt, bin'
heur ziel, 't gesles der levensdagen.

Met drift'looz' ooge ziet ze neêr, -
aan 't mijm'ren, - diep in 't drift loos herte
en drift'loos' geeft ze d'indruk weêr,
van stil-gesmaakte vreugd en smerte,

tot dat de hooge ouderdom
de laatste geestesspark komt stelen
en zij daar lustloos zit en stom,
te druilen, met gesloten' schelen.

Warden Oom.