Nieuwe Wegen. Jaargang 2

De Koeivoetjes.

N'dzing! n'dzing! De zeissen zingt,
op d'effen platte schijf
der ar. N'dzing! De maaier wringt
zijn slonke, slappe lijf.

N'dzing! n'dzing! De zeissen blekt,
op versch-gebootte sneê
en raspend, krospend, scheert en trekt
het gras in bannen meê.

En furrt! Een koeievoetje bijst,
al tjiepen, uit de pas-
-gemaaide zwad en, zwink'lend rijst,
al flodd'ren, boven 't gras.

Och arme! in een koeienstap,
zóó blutsch, in 't dunnig haar,
vijf jongskes gapen, slutsch en slap,
al rollen op malkaâr.

Maar zorg'lijk buigt de maaier neêr,
grijpt 't kale nest in d'hand
en zet het in een dieptje neêr,
op d'afgenmaiden kant.

De moêre fladdert angstig, rond
den maaiers biezen-hoed,
maar pas staat 't nestje weêr ten grond,
ze dekt haar kroost en broedt.

Nog éér het maaigers wordt gela'en
en rolt de schure bin',
de dert'le, vlugge jongen, gaan
met moêr, de wereld in.

Warden Oom.