Nieuwe Wegen. Jaargang 2

[p. 75]

Jaarkrans
Boerenmis- en leutedagen.

VII.
St-Pieters-dag.

Nog een misdag die gaan vliegen is; men kan hem waarlijk bijna niet meer onderscheiden van de andere dagen.

Zoete Heer! waar is de tijd belonden dat S^t Pietersdag, weken vooraf genoemd, beklapt en verlangd werd, als een der grootste en geestigste boerenmisdagen van gansch het jaar.

Hij kwam er ook juist van pas, tusschen den kuischtijd en den maaitijd, om 't herte een heelen dag lucht te geven, vooraleer de groote werken aan te vallen, die met S^t Pietersdag beginnen en aanslepen tot aan den winterkant.

In mijn jongen tijd moest men strooitje trekken, wie er dien dag zou t'huis wachten, elk wilde weg en stond gekitteld en gestraald om naar Thorout de S^t Pietersfeeste te gaan doen.

Wie is er hier op de streek, die vijftig jaar oud zijnde, in zijne jonge jaren naar Thorout niet en trok?

Dat was me daar iets! Al de boere-jonkheden van vijf, zes uren in de ronde stormden Thorout in; ook de werkmenschen wonden uit bij benden en 't zot goedje, bij koppels, - natuurlijk, boerinne - zeggen de ketsers.

Nu is er op S^t Pietersdag geen peerden-feeste meer te Thorout; de beesten worden van acht dagen vooraf, in de stallen opgezocht en verkocht en die niet verkoopen kan, wacht den dag niet af, omreden de koopmans meest al reeds vertrokken zijn.

Maar over dertig, veertig jaar, kwamen de peerden heel den nacht in Thorout toe; langs de groote banen bleven de bazen ook heel den nacht op, met de buitenluikers der herberg wagewijd open, om klaar en duidelijk teeken van leven te geven; ze stalden de peerden, gaven eten en drank aan de reizende boeren en boevers en ontvingen een schoonen stuiver.

Op de foore krioelde't van volk en dàt van in den donkeren. Daar had men keure van alles, want 't plein was met tenten en kramen bezet: kramen met zoetekoek, andere met franschbroodjes en hesp en nog andere met wandelstokken, vooral met koopmans-stokken, geknobbelde mispelaars, met een leêren rieme door den kop. Alwie nog geen stok bezat, kocht er een op S^t Pietersfeest en dat geleek daar waarentig stokken-ommegang, met al die jonge en oude, lange en korte tjanfelaars.

Maar wat vooral veel aftrek had, 't was de biertent. In 't meerendeel der tenten verkochten ze Leuvensch bier - dat was een ‘specialiteit’ van S^t Pietersfeeste.

't Leuvensch bier stond dien tijde op grooten naam, erger dan nu de Champagne, dien de puiten welhaast zullen drinken.

Dus, de tenten werden bestormd om de flesschen Leuvensch; maar Credo! dat was me Leuvensch. Van dàt vervloekte Leuvensch! Een soort van brouwsel uit pisse en rogge-meel.

Hoe slechter en vuiler en kijziger het was, hoe beter het smaakte, dat was echte Leuvensch, straffe Leuvensch, lekkere Leuvensch!

[p. 76]

De gezelschappen vertrijkelden van de eene naar de andere tent, ze waren 't akkoord om overhands te trakteeren met een flessche en ge moest dat spel zien!

Nauw was er een leekske bier in de glazen, of ze proefden, al smekken en slaan met de lippen, 'lijk een henne die drinkt en dan gaven ze hunne meening: - Dat Leuvensch is beter dan in de andere tent: - Neen, 't is slechter, 't is vervalscht: - 't Is lijk sop van doô menschen: - ge kent er iets van! 't moet die smaak hebben om echte Leuvensch te zijn.

Wie er gelijk had, weet ik niet, noch waar ze 't beste Leuvensch verkochten, ook niet; maar wat ik weet, 't is dat 't al even vuile rattenvergift was, slecht, om er een ouden ruin te doen van nijen, kwaad, om er de aardappelplaag van op te doen.

En zoo dronken ze van dat Leuvensch - dat voorzeker van elders kwam omdat het van Leuven niet was, - dat de boevers hun peerden naar huis leidden, al hun stok en beenen slepen en dat de jonge kerels van de feeste afzakten, wild gelijk de aanden tegen slecht weêr, al malkaâr tinsen en stuiken en netelen en al achter malkaâr loopen, dat hun tonge uithong, tot ze lekend van 't zweet, moê en t'enden, bijna kropen in den brandenden zonneschijn, langs de hoog-opgeschotene terwestukken.

't Huis gekomen moesten ze geen eten hebben, ze kropen in bed en ze sliepen, putten in 't kaf, tot tegen avond; dan zetten ze uit naar de herbergen in de buurt, ze lengden het Leuvensch af met Vlaamschen bruinen en veranderden een masse bier in water.

Warden Oom.