Nieuwe Wegen. Jaargang 2

Beeldende Kunst in Vlaanderen.
Een Kruisweg van Gaston Vallaeys.

Al wat merkweerdig is op 't gebied van Vlaamsche beeldende kunst verdient in ons tijdschrift aangestipt te worden.

Zoo de merkweerdige bijval van onzen grooten lichtschilder Emiel Claus in Holland (waarom toch mochten altijd de vreemden in eerebewijs ons voorgaan?) heeft ons veel genoegen gedaan en onze vaderlandsche fierheid opgewekt. Alzoo ook heeft het nieuwe kunstwerk, de Kruisweg van G. Vallaeys een nieuwen perel aan onze kunstkroon doen schitteren en een nieuwen steen bijgebracht aan het kunstgebouw dat wij op onze vernieuwde Vlaamsche grootheid moeten helpen opbouwen.

De Kruisweg van Gaston Vallaeys is gansch op oorspronkelijke wijze opgezet en de voorstelling van den lijdende Christus is eens te meer aan onze aanschouwing gegeven, benevens al de andere voorstellingen die in den loop der eeuwen reeds gedaan zijn in honderd vormen en stijlen. Onuitputbare bron die de zee van kunstopvatting in het Christendom besloten, bewijst en

[p. 58]

waarvan er ongelukkiglijk door onze kunstenaars in elke hunner persoonlijke opvatting niet genoeg geput wordt.

Meer dan ooit is hier de persoon van Christus op den voorgrond gesteld. Hij slaat in de oogen van den eersten blik en overweldigt door uitdrukking en gebaar (de grootste kunstuitdrukkingen) ons gemoed en onze aandacht.

De kleur in oostersch ‘couleur locale’, zoo de Franschen dat in kunstuitdrukking heeten, helpt ons om door de geheele schakeering ons in het H. Land te verplaatsen en het leven van Christus en zijnen tijd mee te leven.

Onze gelukwenschen aan onzen vriend Vallaeys die reeds in de portretschildering zooveel bewijzen gegeven heeft van menigvuldige kunst en zielscheppingen en die verdient op dien nieuwen weg aangemoedigd en ondersteund te worden.

Wij, Christenen, ondersteunen onze kunstenaars honderd keeren te weinig en als Vlamingen blijven wij ver in de schaduw van de kunstondersteuning onzer middeleeuwsche voorouders.

Hans Vlaminc.