Nieuw Leven. Jaargang 2

[p. 177]

Uit:
‘Gangen tot een nieuw licht’
Voor Atie.

I.
Het boek der openbaring

Het lijvig boekdeel van dit jaar
plaatste ik ontroerd in Tijd's Archief.
Mijn sterke hand was bleek en zwaar
die het dien stonde hief....

Ik zal nog zeker menig maal
de kloorsterlijke, grauwe zaal
betreên, om dan met u te saam
te lezen, 't wondervol verhaal,
gesponnen om uw zoeten naam.

In 't boek van 't eerste liefdejaar
is ieder uur 't gekozen woord,
de dag een volzin, rijp en klaar,
een zuiver-schoon accoord.

Ik zal nog menig blijde maal
de heimelijk-doorlichte zaal
betreên om dan met u te saam
te lezen 't sprook-gelijk verhaal
gezongen van uw lichten naam.

[p. 178]

II.
Droom's eeuwigheid

Voor Nini Brunt.

De starend-stille mane-nacht
is, als een zieke dag, die zacht

en bleek op stilte's sponde ligt..
En ik, met zilveren gezicht

en droeve handen en mijn hart
zoo vreemd en vol van zoet verdriet,
en in mijn oog diezelfde smart,
die ik niet weet, in 't hoofd een lied;

ik ben een glanzend-teere droom,
die de eeuwigheid stil aan den zoom

van 't woud der tijden heeft gepeisd;
en blank in maanlicht's blankheid rijst...

[p. 179]

III.
Bij een waterverfteekening van J. Voerman

Twee bloemen, die 'k azalea mag heeten
staan teeder in een kelk van mat en licht groen glas:
twee droomen, door een jonge ziel vergeten,
die eene wijl te voor hier aan het peinzen was;

twee witte vreugden achteloos verloren
twee minneliedjes, die 'n gegane zanger zong...
Wiens hand ontroerd heeft in zoo licht bekoren
't tresoor geschikt, dat het tot weenend aanzien drong?...

Zult gij voor mij vergeten liedjes garen
en streelend maken tot een glans-omtogen schat,
en in de kelk van uwe ziel bewaren
voor altijd ál de vreugde en 't leed, dat ik vergat?

Scheveningen '08.
Jan Greshoff.