Nieuw Leven. Jaargang 1

[p. 97]

[Nummer 9]

Verzen⁽¹⁾

[Zwaar geurt de den!... Ge zult me uw zoenen geven]

Zwaar geurt de den!... Ge zult me uw zoenen geven
waarvan uw mond de milde goedheid draagt.
De lente in aantocht doet mijn leden beven
En 'k voel hoe uwe min, mijn liefde vraagt.

Zult ge gelukkig zijn? Ik wil de bode
van eeuw'ge liefde zijn door u verwacht.
Misschien brengt u de tijd de zeekre kracht
om àl gevoel van wee in u te dooden.

1903
Adolf Herckenrath.

(1) Uit den ter perse zijnden bundel: ‘Stille festijnen.’

[p. 98]

[De zon staat met haar gulden vracht]

De zon staat met haar gulden vracht,

te sparklen en te beven.

Wij, liggen loom en moe-gedacht

en schijnen nauw te leven.

Al zachter zijgt de stilte nêer,

die wij in treurnis loven.

O tranen komen keer op keer

onze oogen-glanzen dooven.

Ach, laat ons vóor de droefenis,

gelaten 't hoofd weer neigen.

- Zóo samen vóor den liefde-disch

pijnt ons het hoog stilzwijgen.

1903
Adolf Herckenrath.