Nieuw Leven. Jaargang 1

Avondimpressie

En late menschen sloffen door de schemerwegen,
Waar donkre boomen stom te luistren staan
Naar 't vreemde luiden van dat late gaan...
- De menschen gaan den naadren avond tegen.

Ze gaan met moeë stappen, - stram bewegen -
En met gebogen lenden langs de baan,
Met lichtlooze oogen en gebroken waan
Naar verre rust en reikeloozen zegen...

De menschen schijnen oud - zwaar als de dagen
In moeheid uitgebloeid - in dezen avond thans,
Doovend het leven in zijn laatsten glans.

En trage sleurt hun lijdlijk lijf - heel wijd
Door open veld, waar hunne stappen staag vertragen
En deemstert weg in donkre oneindigheid.

Remy Bockstal.