Nieuw Leven. Jaargang 1

[p. 49]

[Nummer 8]

Vers

O wel-verdiende rust nadat de boeken wogen

en woog bij dage 'et keerend leed van wreeden waan,

nu al de huizen toe in stillen avond staan

en moede menschen zijn bij warmen haard gebogen,

gun liefst den simplen die langs barre baan getogen

hun nietig leven kommer-vol ten einde gaan,

dan mij, een droomend wandlaar door des levens laan,

o rust, de milde gifte van uw mededogen,

want voelt ge niet, terwijl ge u zeker-heerschend waant,
dat toch mijn droom zich door uw rijk zijn wegen baant

ontwakend bij het schemerlichten van den dag

als uit een wakend denke', en zich verblijden mag,

spijts u, om 't rustloos leven dat hij dragen gaat,
het leven dat in 't woord zijn eeuwge rythme slaat.

Reimond Kimpe.