Nieuw Leven. Jaargang 1

[p. 9]

De Vijver

De nacht zal komen met zijn eindloosheid.
De vijver, tusschen malsch bebloemde boorden,
is ingetogen en hij weet geen woorden
voor al het schoone dat ter diepte schreit.

O zonneweelden die nooit reiner gloorden,
o hemeldiepten, daar beneên verbreid
in gouden stilte, roerend en zoo wijd!
Zeeg de avondwijding ooit in heilger oorden?

Ziel, zijt gij ook als stemmig scheemringwater
wanneer gij, los van 's levens luid geschater,
in u 't geheimwoord hoort der Eeuwigheid?

En is dit eindloos diep, dat wekt gelooven,
de afspiegling slechts van de eindloosheid daarboven,
die in verganklijk vlak haar wonder spreidt?

Jef Mennekens.