Nieuw Leven. Jaargang 1

[p. t.o. 306]

Naar een ets van Paul Dom.

[p. 307]

Francesca da Rimini

‘Francesca, i tuoi martiri
A lagrimar mi fanno tristo e pio’.
Dante. Dell'Inferno. Canto Quinto

Beween ze niet. Zo vast is bij hen liefde en leven,
En droom en werk'likheid voor ewig saamgeweven
Dat eene klachte hier bijna een smaad zou zijn
Op hunne mooie dood: hun was de dood geen pijn.

Beween ze niet. Hun lot is schoon. Voor ewig bleven
Ze de eerste illuzie trouw; en beider zielen zweven
Nog in die zachte droom, zo heilig en zo rein
Gelijk hun laatste zoen die ook hun dood moest zijn.

Zo weze u de aarde licht. Ge hebt geleefd, bemind;
Ge gingt een weg vol zon. Ge waart gelijk het kind
Dat slechts de bloesems plukte die de lente bood.

Verlang het leven niet: zo zelden zijn de dagen
Die enkel rozen zonder scherpe doornen dragen;
Het is een lange weg slechts tussen droom en dood.

Paul Kenis.