Nieuw Leven. Jaargang 1

[p. 190]

Flamma Vestalis

Zij staat aan 't marmren altaar, rood als rozen,

laat wierook walmen in een zilvren schaal,

en 't heilig vuur brandt in de tempelzaal,

tot zielezuivering der deugdeloozen.

Ik had de Vestalin tot bruid gekozen;

'k trad op den drempel, zonder woordenpraal

deed ik van mijne liefde 't stil verhaal

vol heiige aanbidding en vol minnekozen.

Ze aanschouwde mij met kalmen blik, en kwam

met stillen staatgen tred en innig nam

ze éen stond mijn hand in hare reine handen.

En dan ontsloten zich die teêre banden...

Nu blijft zij eeuwig kuisch gelijk de Vlam,

die zuiver op het altaar staat te branden.

Antwerpen.
Leo van Riel.