Nieuw Leven. Jaargang 1

[p. 40]

Verzen

I

O vreugde-in-smart dat alles gaat voorbij,
de kindertijd, de jeugd, de liefdedagen,
dat telkens anders is elk keerend tij,
en geene ziel kan 't zelfde kleed herdragen.

'k Hoor iedere avond brengen, droef of blij,
een groet uit het verleên, zacht aan 't vervagen,
en staar gelaten na de dagen-rij
die ik heur licht ter eeuwigheid zag dragen...

Hoe vreemd, dat 't àl is zóó voorbijgegaan,
nu veel waar ik voor beefde mij kwam slaan
gloort over alles vreê van doode dingen;

Hoe vreemd, als in de dalen van 't verleên,
een echo, die 'k een zuster-stemme meen,
is der Herinnering getijn aan 't zingen...

[p. t.o. 40]

Sterkwater plaat door Clement De Porre

[p. 41]

II

Het avondt nu zoo zacht aan zee, zoo wonderzacht,
hoe innig laat de zon een schoone stroof uitsterven
van 't gouden zomerlied, heur zang van licht, wier pracht
op zee en einder gloeit, zoover mijn oogen zwerven.

Avondgloed, liefdekus van licht en duisternis,
die zich vereenen steeds om immer weer te scheiden,
ik heb u lief als al wat schoon en vluchtig is,
ik, die ook leef van schein en telkens weer verbeiden.

Firmin van Hecke.