De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 21

[p. 391]

De H. Cyprianus.

De Hoogepriester, die den mijter
Van de Carthaagsche kerke draagt
En met den sterken kromstaf weidt er
De kudde, angstig uiteengejaagd
Door 't keizerlijk decreet van Rome,
Is Cypriaan, alom befaamd
Om zijne gouden tong, die stroomen
Van wijsheid stortte. Wie zich schaamt
Den naam van Christus te belijden,
Vindt niet in hem zijn evenbeeld:
Voor niets zou hij zijn mond ontwijden.
Sinds hij door 't doopsel werd geteeld
Tot leerling van het Kruis des Heeren
Is hij de Rhetor van de schaar,
Die 't Kruiswoord smaakt of zoekt te leeren.
Doch nu een krijgscohort hem naar
't Gerechtshof voert voor de Pretoren
En 't hoofd der rechters aanheft, wie
Hij is, geeft fierder hij te hooren:
‘'k Ben Cypriaan, de Bisschop.’ - ‘Bie
‘Dan wierook den gekroonden goden
‘Van 't Keizerrijk,’ herhaalt men hem.
‘Ben ik tot wierooken ontboden,
‘Ik doe het niet!’ weerklonk zijn stem.
‘Zoo zijt gij tot het zwaard veroordeeld.’
En toen men hem dat vonnis las,
Boog hij, als een die wordt bevoordeeld,
De knieën: ‘Deo gratias!’

Dr. A. Smoor.