De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 21

[p. 97]

[Nummer 13-14]

Gekruiste Christus.

‘OMDAT HIJ HET ZELF GEWILD HEEFT.’

Gelijk, na 't interdict, de priester weer

Zijn Kerk betreedt en groet aan de pilaren
Zijn Heiligen, wier goedige oogen staren

Als smeekend om het oude, zoet verkeer:

Zoo gaat mijn ziel gelukkig, na dit zware

Verdriet tusschen den lichtstoet op en neer
Der heilige Idealen van weleer,

Zoo lang in rouw, of zij verstooten waren.

O mijne ziel, nu ze alles wederzag,

Heeft bovenmate de eenzame uren lief,
Als zij hun stemmen heimlijk mag beluistren,

Zooals een moeder met stil-zaalgen lach

Hoort naar 't gepraat der kleinen, die naïef
Hun innigheden haar in de ooren fluistren.

gaston breeze.

(Van onzen Tijd, Maart-afl.)

CHRISTUS VALT DE TWEEDE MAAL.
Naar de 7de statie van Jan Dunselman in de R.K. kerk te Roelofarendsveen.