Bij de Platen.
Mollenvangst. -
Voor de mollenvangst is het nu 't echte seizoen: de huidjes van de zwarte loopgravers zijn nu het molligst en 't meeste geld waard. Natuurlijk maakt men in velden en tuinen er het heele jaar door jacht op, want, hoe nuttig ook om het dooden van schadelijke insecten, de wroeters kunnen het land met zooveel aardhoopen illustreeren, dat ze aan den groei der gewassen enorme schade toebrengen. Een tiental vertegenwoordigers van het ondergrondsche gilde volstaat soms om een heel stuk weiland totaal te ruïneeren, wijl het vee de ondergraven oppervlakte in korten tijd stuktrapt. In sommige streken van ons vaderland ziet men een oud of gebrekkig man, die, als arbeider, geen vol daggeld maken kan, dan ook het beroep uitoefenen van mollenvanger. Bij alle boeren van het dorp heeft hij vrij toegang op erf en veld, hij zet zijn strikken, waar hij molsporen ziet, en weet welke vaste premie de boeren al van ouds op een mollenleven gesteld hebben.
De lijkjes neemt de man mee en vilt ze thuis. Boven links op onze geestige teekening ziet ge een boerenhoeve, onder links is de goede paai bezig met zijn ontledend bedrijf. Rechts boven het levendige tafereeltje van een mollenvangst naar de oude, hier te lande meest of alleen gevolgde, methode: een strik van ijzerdraad met de lis onzichtbaar in het spoor van den mol, een lis, die zich bij de geringste aanraking onder den grond toehaalt en omhoog springt met het gewurgde dier, door de veerkracht van een zich rechtenden gebogen stok, waaraan het ijzerdraad met een touw vastzit.
Midden op den voorgrond ziet ge den boer bezig met het stellen van Amerikaansche strikken: deze zijn zóó ingericht, dat het wroetende dier bij het gaan tusschen de twee rechtstandige, over zijn loopgraafheenstaande stijltjes den van een veer voorzienen harpoen in werking brengt, die neervalt en den mol aan zijn drietand steekt.
Vernuftige vondst! Maar voor de waarde der huidjes zal de oude methode wel verkieslijk wezen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd