De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 21

[p. 6]

Bruidsweelde.

I.

Mijn zuster, nu ge uw zuivren maagdom brengt

Aan 't offeraltaar, als een lam

Sneeuwwit, nog van geen scherpe schaar gekrenkt,

En in een helle, gouden vlam

Verterend, heden de eerstelingen schenkt

Aan Jesus, 't Lam, dat lijden kwam

Uit liefde en hing ontzield en gansch gezengd

Aan d' ijselijken folterstam;

Wijd ik u 't lied, dat blijde zingt

En, een fontein gelijk, opspringt

In 't Lentefeest, wijl heerlijk opengaan

De lelies, en vol witte vlammen staan

In donkre doornen, wolkend wijd

Den wierook van haar zuiverheid.

II.

Hoe 't om en om den hof doorklonk,

Als uwe ziel, aan Jesus’ zijde,
Hem heel haar zijn en werken wijdde

En luid haar heilig hooglied zong!

O, van Zijn lach haar bloeisel dronk

Die lelie-witheid, waarin blijde
Zijn maagdenminne zich vermeide,

Daar stralend haar Zijn glans omblonk!

Dat alle zustren, schoone bruid,

Uw lied en kuische minneluit

In stille roerloosheid aanhooren,

Straks waakt ook òp haar wondre zang,

In trilling teer van zielsverlang:

Te zijn des Bruigoms uitverkoren!

III.

Mijn lieve heilige, wier oogen zacht
Als korenbloemen zijn in 't blonde graan,
Die in het windbewegen rustig staan
En altijd zien naar de eeuwge zonnepracht;

Hoe of ik lange dagen aan U dacht
En denken moest, daar 'k nooit mijn ziel verzaên
Kon van dat zoet genot, dat Jesus aan
U deed, u leidend uit verlangens nacht

In morgenrood en zonnetuinen van
Zijn warme liefde, waar gij heerlijk gaat
In 't gratiekleed, het zuivre maagdgewaad,

Stil fluisterend, wat geen beluistren kan,
En eet de woorden Zijner lippen rood:
Uw zielespijs en goddlijk liefdebrood.

Abdij Berne, Heeswijk.
Raph. G. GREVEN,
Ord. Praem.