De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 20

Keizer Rudolf's schepter.
Bij de gravure op blz. 304.

‘Naamkeizers zijn wij moede,
Zij brachten naamloos wee;
Rudolf, een Karel waardig,
Herstell' der Staten vreê!

Hij mocht wel Karel heeten,
Deez' keizer hoog en stout;
Door 't schitt'ren zijner daden
Glanst blijer 't krone-goud!’

Zoo juicht in Aken's veste
Germanje's keizersvreugd
En alle Rijnsche klokken
Verkonden Habsburg's deugd.

Daar zwegen Aken's torens,
't Wordt doodstil in den Dom,
Of Karel uit zijn tombe
Daar zelf ten outer klom.

Hoe rijst er Rudolf statig
In 't rijkste Rijksgewaad,
Wat gloed in 't diep der oogen,
Wat glans op 't eêl gelaat!

Een huiv'ring van bewonderen
Gaat door der vorsten rij:
Wat krijgsheld droeg ooit krone
Met majesteit als hij!

Bied, keizer, hun uw schepter,
Zij wachten, blij-gereed
Met hand en hart te zweren
Hun heil'gen leenmanseed!

De keizer om zijn rijksstaf
Strekt vragende de hand...
Geen kan den schepter reiken,
Men staart naa[r] al[l]en kant...

Maar Rudolf grijpt ter stonde
Voor schepter 't altaarkruis, -
Hoe fonk'len fier zijn oogen
Bij 't momp'lend lofgeruisch!
‘Zweert bij dit heilig teeken -
Spreekt hij - ik doe het eerst,
Dat gij voor de eer der Kerke
En 't recht der zwakken heërscht!’

Een jubel van bewonderen
Vaart door der vorsten rij:
Wat keizer droeg ooit schepter
Zoo heerelijk als hij!

R.S.