De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 20

Bij de Platen.

Een historisch kostuumfeest aan het hof van den czaar. -

Eenigen tijd geleden werd aan het Russische hof een kostuumfeest georganiseerd, bij welke gelegenheid verscheidene leden der keizerlijke familie zich kleedden in de Russische dracht uit den tijd van czaar Alexis Michaëlowitsj, den tweeden vorst uit het huis Romanof en vader van Peter den Groote.

De czaar en de czarin hadden zich getooid met de rijke gewaden van czaar Alexis met hooge muts en staf en het historische kleed van Maria Iljinitsjna, de eerste gemalin van czaar Alexis. Even kostbare kostuums uit dien weelderigen tijd droegen de oom des keizers, grootvorst Alexis, opperbevelhebber der Russische vloot; grootvorstin Xenia, de oudste zuster van den czaar; de grootvorst-troonopvolger, Michaël Alexandrowitsj, de eenige broer van den czaar; en een tante des keizers, de grootvorstin Wladimir Maria Paulowna.

Van de beide laatsten vindt men in dit nummer afbeeldingen, die wel geschikt zijn, een denkbeeld te geven van den ongehoorden rijkdom, maar tevens van den goeden smaak der oud-Russische vorstelijke kleederdrachten. Zijn de gewaden van kostbaar bont en zijde, van goudlaken en kant op zich zelf reeds een feest voor de oogen, oogverblindend in den letterlijken zin van het woord zijn de paarlen, briljanten en andere edelgesteenten, die u tegenflonkeren en de waarde van honderdduizenden guldens vertegenwoordigen.

Een historisch kostuumfeest aan het Russische hof, waar, meer dan elders, het verleden in eere wordt gehouden, lijkt van echt-Oostersche, sprookjesachtige pracht.

Van links naar rechts: de grootvorstinnetjes Tatiana, Anastasia, Olga en Maria.
de vier dochtertjes van het keizerlijk paar van rusland.

De vier dochtertjes van het czaren-paar. -

De afbeelding van het vriendelijke groepje, de vier dochtertjes van het keizerlijk paar van Rusland voorstellend, verplaatst ons niet naar het verleden, maar wijst eer op de toekomst.

Bij deze vier prinsesjes zouden de czaar en de czarin wel graag een stamhouder, een kroonprinsje, gezien hebben, maar tot dusver werd het huwelijk van czaar Nicolaas II met prinses Alice van Hessen niet met een zoon gezegend.

Ook zonder kroonprins is het intusschen een bevallig groepje, - bevallig vooral omdat het kinderen zijn als andere, onbewust van den rang, dien ze bekleeden en van de geweldige macht huns vaders. Voor deze kinderen zal de titel Russische grootvorstin nog niet veel meer dan een klank zijn.

De alchimist. -

We zijn in het laboratorium van een alchimist van voor een paar honderd jaar, omringd door retorten en kolven, vijzels en zware folianten. Zijn perkamenten gezicht en zijn grijphanden, die aan de klauwen van een roofvogel doen denken, verraden de zucht naar goud, die in hem leeft, en die, ondanks teleurstelling na teleurstelling, hem zijn nasporingen naar den ‘steen der wijzen’ doet voortzetten.

Reeds door de oude volken, Egyptenaren en Grieken, werd de alchimie, de kunst om goud te maken, beoefend. Ook de Arabieren waren er ijverige beoefenaars van, en in de middeleeuwen bloeide de goudmakerskunde onder lieden van allen stand.

Het beoogde doel is intusschen nooit bereikt, maar wel hebben de alchimisten door hun aanhoudend onderzoek, door het beproeven van allerlei vermengingen en hun proefnemingen zonder tal meer dan één ontdekking gedaan, waarvan sommige belangrijker en nuttiger waren dan de kunst om goud te maken. Zoo heeft de Hamburger alchimist Brandt den phosphorus, de alchimist Bötticher uit Dresden het porselein uitgevonden. Anderen hebben kwik- en antimonium-praeparaten ontdekt, waarmee de geneeskunde thans nog haar voordeel doet. Zoo heeft niet alleen de scheikunde, maar ook de technologie en de geneeskunde veel aan de alchimisten te danken gehad; doch dit alles belet niet, dat de alchimie zelf als wetenschap mislukt is te noemen en veel ellende over haar beoefenaars heeft gebracht.

Bij den hopman thuis. -

De zeventiende eeuw was een eeuw van onophoudelijke en langdurige oorlogen. Een oorlog, die thans in enkele maanden is beslist, duurde toen jaren en jaren. Ontzettende wreedheden werden toen gepleegd, vooral omdat de legers toen uit soldeniers bestonden, wien in den regel bij wijze van soldij een ingenomen stad of een veroverde landstreek te plunderen werd gegeven. Maar die ouderwetsche oorlogen hadden daarnaast ook iets gemoedelijks. In het najaar betrok men de winterkwartieren of dankte de soldaten af, om tegen het voorjaar met frisschen moed te beginnen.

De legerhoofden van allerlei rang brachten dan ook een groot gedeelte van den oorlog niet in het veld, maar in hun kasteelen en paleizen door; - vooral in Frankrijk waren de commando's bijna uitsluitend in handen van edellieden, die van vader op zoon de hooge rangen in het leger bekleedden.

Zoo vinden we een hopman van het Fransche leger in de schilderachtige kleedij van dien tijd, die zijn degen heeft afgegespt, den hoed met veeren achteloos op een stoel, de lederen handschoenen op de tafel heeft geworpen, met vioolspel en zang bezig, waarop hij de voorname gasten onthaalt, die blijkbaar met gespannen aandacht toeluisteren.

Niet uit de kleedij alleen, ook uit de stoffeering van het vertrek spreekt de weelde en het comfort van dien tijd.