De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 20

[p. 157]

[Nummer 20]

Een lentedag.
Naar de schilderij van Théophile de Bock.

't Was een echt schilderachtig plekje, waar onze Théophile de Bock op een mooien voorjaarsdag zijn veldezel neerzette, zijn wit zonnescherm wijd uitspreidde en palet en penseelen in gereedheid bracht om de schets voor een schilderij te beginnen. Prachtige boomen vol van lentegroen, welig gras, waaruit, aan den waterkant, twee zilverstammige berken oprankten - naar de zon-doorblonken lucht. Diep-donker in schaduw lag het slootje, met middenin een helle, schitterwitte lichtplek, waar de zon inviel en het levendige eendenvolkje, onder de hoede der zorgzame moedereend, kwakkend en waggelend te water ging.

een lentedag, naar de schilderij van théophile de bock.

Let eens op, hoe donzig-blank dat zachtgevederd vogeltje ligt op het donkere water, met de kriewelende pootjes lichtkwinkelingen makend, waar het rap en dapper duikend en weer rijzend voortroeit

[p. 158]

in het vertrouwelijke element; hoe dat andere, aan den kant, den hals rekt, en, heel achteraan, een nablijvertje schielijk komt aanschommelen door het hooge gras.

't Is een bekoorlijk stukje, zooals De Bock er, vooral in vroeger tijd, vele maakte. Later legde hij zich meer toe op breedgeveegde tafereelen en forscher kleureffecten, waarvan enkele welgeslaagde foto's van tijd tot tijd in de Illustratie zullen gereproduceerd worden.