De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 20

Bij de Platen.

Een historisch oogenblik. -

In den vroegen morgen van Maandag den 6den April brak de tweede spoorwegstaking uit; de Tweede Kamer was bezig met de openbare behandeling der drie wetsontwerpen, naar aanleiding van de eerste spoorwegstaking ingediend; H.M. de Koningin vertoefde met haar gemaal op het paleis Het Loo.

Den eigen dag nog gaf Hare Majesteit, die per automobiel uit Den Haag een aantal stukken ter onderteekening had ontvangen, het voornemen te kennen, naar de residentie terug te keeren. Zij wenschte in Den Haag te zijn, om, wanneer de wetten door de beide Kamers waren aangenomen, die zonder vertraging te kunnen onderteekenen, opdat ze nog denzelfden dag in de Staatscourant konden worden afgekondigd.

ook eens probeeren, naar een schilderij van a. ricci.

Zonder eenige vrees aanvaardde H.M. de Koningin Dinsdag de reis van Het Loo naar Den Haag, waar zij door de bevolking, die de rustige kordaatheid harer vorstin bewonderde, met levendige toejuichingen werd ontvangen.

De afbeelding in dit nummer is naar een photo, genomen van het vertrek van H.M. uit Apeldoorn. De beide heeren op den voorgrond, die met een diepe buiging van Hare Majesteit afscheid nemen, zijn, de een ter rechterhand van de Koningin de burgemeester van Apeldoorn, de ander, aan haar linker, Harer Majesteit lijfarts dr. Pot.

Ook eens probeeren. -

Wij zijn in een schilders-atelier, waar de oude kamerdienaar voor een oogenblik de rol van schilder speelt.

De brave Jozef heeft al zooveel schilderijen zien afmaken, hij is zoo vertrouwd geworden met verven, palet en penseel, waarmee hij dagelijks zijn meester zoo luchtig en vlug ziet omgaan, dat hij - ‘niemand is groot voor zijn kamerdienaar’ - meent, dat schilderen nu zoo'n heele toer niet is.

Van de afwezigheid van zijn meester maakt hij gebruik, om ook eens een paar streken te doen. Palet en penseel hanteert hij onberispelijk - die kunst heeft hij den schilder allang afgekeken, - en zelf is hij over zijn werk wel voldaan ook, maar vermoedelijk zal die voldaanheid bij zijn meester, wanneer deze thuis komt, niet zoo groot zijn. En waarschijnlijk zal de artiest met een glimlach of een krachtig woord, al naar zijn temperament, den ouden getrouwe aan diens verstand brengen, dat hij bij zijn leest, in casu bij zijn kamerdienaarschap, moet blijven.

Voor den beschouwer is het intusschen een grappig gezicht, den braven dilettant, die zelf een kostelijk model is, zich met zooveel voldoening aan de edele schilderkunst te zien wijden.