De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 20

[p. 148]

Bij de Platen.

Een schilderachtig tooneel in de Landes.

Iedereen heeft wel eens gehoord van de Landes, die zich in het zuidwesten van Frankrijk dicht bij de zee uitstrekken en met haar hooge duinen, zoute plassen, heidevelden en moerassen, hier en daar afgewisseld door een stukje weiland en door met denneboomen begroeide plekjes, tot de minst bekoorlijke streken van Europa behooren.

De Landes hebben een oppervlakte ongeveer zoo groot als de provincies Noord-Brabant en Zeeland en zijn uit den aard der zaak slechts zeer schraal bevolkt.

De kustmeren, waaronder dat van Arcachon het meest bekende is, liggen lager dan de spiegel der zee gedurende de ebbe. Daarachter strekken zich de duinen uit; achter de dorre duinen ligt eerst een groene strook en dan een groot woud van zeedennen en wilgen. De onvruchtbaarheid der heidevelden, die zich hierachter tot een onafzienbare vlakte uitstrekken, is vooral gelegen in den aard van den grond, die uit hard kwartszand bestaat. Bruine heidegewassen, brem en mos bedekken er den bodem.

Gedurende vier maanden van het jaar zijn deze steppen voor een groot deel met water bedekt en is overigens de grond zoo moerassig, dat de bewoners, vrouwelijke zoowel als mannelijke, zich van groote stelten bedienen, wanneer ze zich met hun waren ter markt begeven. Verwonderlijk is de behendigheid, waarmee zij op die hooge houten gevaarten voortstappen, - een behendigheid, die de knapste acrobaat hier niet zou verbeteren en welke alleen door voortdurende oefening van jongsaf is te verkrijgen.

Een binnenhuisje in Provence. -

Ook Provence ligt, evenals de Landes, betrekkelijk afgelegen; ook Provence heeft veel water en heideveld; maar de Rhône maakt het land vruchtbaar, het klimaat is er beter, zoodat de wijnstok en zuidelijke vruchten er tieren; bovendien brengen mijnbouw, nijverheid en handel er vertier en welvaart.

Van welvaart - niet van rijkdom en weelde - getuigt ook het Provençaalsch binnenhuisje, dat onze gravure te zien geeft, - getuigen vooral de bewoners, inzonderheid de dikkerd met zijn volumineuze slaapmuts op, die genoeglijk zijn pijp zit te rooken en zich koestert aan de weldoende kachelwarmte.

Het is een typisch tooneeltje dat drietal, niet zoo erg veel verschillend van wat men ook bij ons op het platteland kan opmerken. Alleen zùlke mutsen zullen hier zoetjesaan wel rariteiten worden, - overdag ten minste.

Typen uit Macedonië en Oud-Servië. -

De reis, op het einde van het vorig jaar door den Russischen minister van Buitenlandsche Zaken, graaf Lamsdorff, naar de hoven van Bulgarije, Servië en Oostenrijk ondernomen, had ten doel, den vrede en de rust op het Balkan-Schiereiland te handhaven. Servië en Bulgarije werd op het hart gedrukt, zich te onthouden van het aanmoedigen der Macedonische troebelen, en met Oostenrijk werd afgesproken, dat de beide groote mogendheden, die bij de gebeurtenissen in den Balkan het meeste belang hebben, geen heropening van de netelige Oostersche kwestie zouden dulden.

de gouverneur van curaçao, jhr. de jong van beek en donk, op weg naar de kathedraal tot bijwoning van het ‘te deum’ ter viering van 's pausen jubile.

Het uitstapje en de bemoeiingen van den Russischen diplomaat hebben intusschen niet kunnen voorkomen, dat het in den Balkan voortdurend gist, dat moord, brandstichting en plundering er aan de orde van den dag zijn, en dat ieder oogenblik een nieuwe uitbarsting van den politieken vulkaan te wachten is.

Nu dus de Oostersche kwestie weer een question brûlante is geworden, zullen de lezers ongetwijfeld met belangstelling kennis maken met eenige typen uit de streken, die het brandpunt zijn der beweging: Macedonië en Oud-Servië, waar de christelijke bevolking van allerlei nationaliteit en geloof in voortdurende botsing is met den erfvijand, den gehaten Turk.

In Oud-Servië, de streek, begrensd door Bulgarije, Servië, Bosnië, Montenegro en het Turksche gewest Albanië, ligt de oude vesting Prizren, een stad van 50.000 zielen, met de meest bonte bevolking. Daar wonen Turken, katholieke en Mohammedaansche Albaneezen, christelijke en Mohammedaansche Serviërs, Zinzaren en Zigeuners. Van dit volkenmengelmoes geeft onze afbeelding een Mohammedaanschen Albanees en jonge, christelijke Servische meisjes in Zondagskleedij te zien. De bazaar van Prizren telt 1500 afdeelingen, waar bijzonder mooie handwerken van zilverdraad en prachtige wapens te zien zijn. Prizren is ook voor den geschiedkundige van groote beteekenis, daar het eenmaal de zetel der Servische koningen was. Ten zuidoosten van Prizren ligt een slotruïne, die in den volksmond Dusanovgrad (slot van Dusan) genoemd wordt en door czaar Stephanus Dusan omstreeks 1340 moet gebouwd zijn.

Een zeer zonderlinge dracht hebben de vrouwen van Boekovo, een dorp in de nabijheid der aanzienlijke stad Monastir, waar in de oudheid de stad Herakleia Lynkestis stond, wier bouwvallen thans nog bij Boekovo te zien zijn.

Verder vertoont onze afbeelding een Servischen boer uit Gostivar, een dier stugge, stoere mannen, wier voorouders nooit anders dan strijd met den Turk gekend hebben: nu eens overwinnaar, dan weer overwonnene. Ook het tegenwoordig geslacht verlangt naar den strijd met de gehate Mohammedanen, en al de diplomatie der Russische en Oostenrijksche staatslieden zal op den duur niet kunnen verhoeden, dat de strijd opnieuw ontbrandt.

Het Pausfeest op Curaçao. -

Met buitengewonen luister is op Curaçao het zilveren regeeringsjubilé van den H. Vader gevierd. Daar is inderdaad de 3de Maart een feestdag in den vollen zin van het woord geweest voor de geheele bevolking van het eiland.

Daags te voren reden in den namiddag herauten de stad rond, om met klaroengeschal het feest aan te kondigen, terwijl de klokken vroolijk beierden en overal, ook van de openbare gebouwen, de vlag werd uitgestoken.

Op den feestdag droeg de apostolische vicaris, Z.D.H. Mgr. J.J. van Baars, in de kathedraal een Pontificale Hoogmis op, waaronder de zeereerwaarde pater M.V. Zwijsen, rector van het Colegio Santo Tomás, een keurige feestrede hield.

Na afloop der H. Mis begeleidden herauten en eerewacht de feestcommissie, die zich naar het paleis van den gouverneur, Jhr. De Jong van Beek en Donk, begaf, om dezen naar de kathedraal te geleiden, tot bijwoning van het Te Deum.

De afbeelding op deze bladzijde stelt den gouverneur, vergezeld van zijn adjudant, den eersten luitenant Zimmerman, voor, op weg naar de kathedraal, waar ook leden van den Kolonialen Raad, van het Hof van Justitie en andere autoriteiten, benevens vertegenwoordigers van de Nederlandsche, Duitsche en Fransche marine aanwezig waren.

Na het Te Deum verleende Monseigneur een audiëntie, waarop de gouverneur en de ondervoorzitter van den Raad van Bestuur hun hartelijke gelukwenschen aanboden, waarvoor Monseigneur, ten zeerste geroerd, dank betuigde.

In den namiddag en avond was er een allegorische optocht, uitvoering eener feestcantate, een Pontificaal Lof in de Rozenkranskerk, gehouden door Mgr. Van Baars, fakkeloptocht en illuminatie. In één woord, Curaçao heeft het Pausfeest gevierd op zoo schitterende wijze, als wellicht nergens elders werd bereikt.