De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 20

[p. 149]

[Nummer 19]

Voorjaar.
Naar de schilderij van Louis van Soest.

voorjaar, naar de schilderij van louis van soest.

Louis van Soest is een onzer jongere schilders, maar die reeds door menig mooi werk getoond heeft, dat hij er wezen mag na de grooten, die nu eenmaal tot het verleden behooren. Want Jacob Maris, naast Israëls de meester der nieuwe Hollandsche school, is dood; zijn broeder Willem werkt nog wel, maar de oude glorie ging over. Mauve en Roelofs rusten reeds lang onder het levende groen, dat ze zoo liefhadden, en voor Gabriël gaat, helaas, ook langzamerhand de ure slaan, om palet en penseelen te leggen uit de immer-bezige handen, en het volk der Zuidhollandsche polders, dat zijn karakteristieke gestalte zoo goed kende, zal hem wellicht niet meer zien dwalen langs vaart en veld. Een nieuw schildersgeslacht is in opkomst, niet groot als zijn voorgangers, niet breed en forsch en hóóg-uit als zij, maar met een

[p. 150]

tintelenden lust naar verfijning in de vingeren, met een trek naar het subtiele en teedere, het moeizaam overwogene en welbedachte, met een zielsdrang naar verdieping, strakker bepeinzing van wat de anderen weergaven in onbevangener volheid van heviger schildersdrift.

Ook uit hùn kunstbeginsel kan schoonheid komen, dit bewijzen er niet weinigen onder onze jongere tijdgenooten en Van Soest is onder hen niet de minste.

Meest wordt hij getrokken door het zacht-droomerige in de natuur, die hij met liefdevolle oplettendheid bestudeert, en afbeeldt met een tot in bijzonderheden zichtbare zorg, welke aan zijn schilderingen het karakter van distinctie en poëzie-rijke fijnheid verleent, door kunstkenners terecht gewaardeerd.

Zoo is het hier gereproduceerde stukje: langs een zonbeschenen beukendreef drijft een herder zijn kudde heidewaarts; 't is lente, de boomen zijn nog sober in 't blad; maar over den weg ligt zonneglans en we kunnen ons verbeelden, hoe de beesten blij-blatend mée-genieten van de nieuwe lente.