De laatste dagen van Marie Antoinette.
Het onschuldigste en meest beklagenswaardige slachtoffer van de Fransche revolutie was Marie Antoinette, de ongelukkige koningin van een verdwaasd volk, de echtgenoote van den zwakken en te weinig mannelijken Lodewijk XVI.
Wij behoeven haar geschiedenis, haar droevig martelaarschap, niet van één dag, maar van drie jaren, niet te verhalen: ieder kent het.
Bij den aanvang van het schijn-proces tegen den koning, in Januari 1793, werd zij van hem gescheiden, en slechts éénmaal, kort vóór zijn terechtstelling, zag zij hem terug. In Juni ontnam men haar ook heur beide kinderen, en den 2den Augustus bracht men haar naar een eenzaam, ellendig vertrek in de Conciergerie over.
Den 13den October werd zij voor de revolutionnaire rechtbank gedaagd, waar men haar niet enkel van verraad, maar ook van andere schandelijke misdaden betichtte. Met vrijmoedigheid en waardigheid verdedigde zij zich, maar het mocht niet baten: haar dood was besloten, en den 16den October des morgens om vier uur werd zij ter dood veroordeeld. Hoewel uitgeput van lichaam en afgemat van geest, behield zij op weg naar de gerechtsplaats haar moed en vastberadenheid, en des middags om één uur viel haar hoofd onder het mes der guillotine.
Onze fraaie gravure stelt het oogenblik voor, waarop men de ongelukkige vorstin komt halen voor haar laatsten gang. De afgezant van het revolutionnaire comité is getroffen door de edele, fiere majesteit der koningin, maar het opdringende grauw in de deuropening dreigt en jouwt haar uit, en weerzinwekkend vooral zijn de brutale cipier tegen den muur en de vrouw uit het volk, die bloeddorstig een sabel zwaait.
Majesteit spreekt uit houding en blik van Marie Antoinette, en zoo, als een koningin, als een waardige dochter van Maria Theresia, zou zij de treden van het schavot bestijgen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd