De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 20

Winter.
Naar de schilderij van Fred. du Chattel.

Februari: Sprokkelmaand, zegt de almanak. De beide mannetjes op onze plaat zijn dan ook druk bezig met in stukken gezaagde stammen in hun boot te laden, om ze langs het kalme water te vervoeren.

't Is een fraai en stemmig landschap, 't kan wel ergens in het boschrijk Utrecht zijn, met die hooge, statige boomen ter linker- en het lage hakhout ter rechterzij. 't Ziet er echt wintersch uit, maar er is reeds een lichtende helderheid in de atmosfeer, een blijde spiegeling in het water, die aan het geheel iets stralends geeft en ver-

[p. 46]

wachtingen wekt van vogelengezang en zonnige lente.

Fred. du Chattel behoort al niet meer tot de jongere Nederlandsche kunstbroeders; maar op de tentoonstellingen onzer schildersgenootschappen is hij nog steeds een trouwe en graag-geziene gast. Zijn fraai geschilderde landschappen, altoos keurig en smaakvol van onderwerp, behagelijk van kleur en vaardig van penseeling, maken in hun deftig gouden lijsten een goed effect tegen de wanden onzer expositiezalen. Ze geven Holland op zijn mooist, niet het onaanzienlijke en aan leeken weinig opvallende mooi, dat sommige schilders zoeken in de meest primitieve hoekjes van ons mooie land, maar de meer geciviliseerde en algemeen gewaardeerde schoonheid van boschpaden en villawegen en dorpslaantjes in de welvarende streken van ons vaderland.

En de natuurliefhebber, die oog heeft voor mooie punten en schilderachtige plekjes, ze misschien zelf op de wandeling wel gekiekt heeft met zijn handcamera, houdt veel van zoo'n fraaie Du Chattel, die zijn herinnering aan genoten natuurschoon op hem sympatieke wijze levendig houdt.