De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

Kerstnacht-meditatie.

Mijn ziel, kom de drievoudige geboort’

Van Christus eeren!

Hier geen verstrooiend feestgedruisch behoort

Doch mediteeren:

In den beginne was het Woord bij God,

Den grooten Vader,

Aleer Het zaligmakend daalde tot

Uw blindheid nader;

Want vóór den wisselgang van stof en tijd,

Ook vóór de koren

Van biddende Englen stonden opgereid,

Werd Het geboren.

En 't Woord was God; daar wat de Vader heeft,

Hij heeft gegeven

Zijn Eeuwig Woord, dat door en met Hem leeft

Eenzelfde leven.

Oneindig Licht, dat verder als de zon

Laat gaan Zijn lichten,

En dat Uw oog voor 't eerst aanschouwen kon

In Kerstgezichten.

Daar schrijdt de maagdelijke Moeder heen

Behoedzaam, zwanger,

Door nauwe en drukke straten, waar niet één,

Dan de ééne ganger

Aan Hare zij, beseffe het geheim;

Hem wordt het banger

Bij iedre weigring, die hem treft als vlijm:

Zij mag niet langer

Ronddwalen in meedoogenloozen nacht.

Hij leidt Haar onder

Een rotsgewelf, waar Ze de stonde wacht....

Mijn ziel, bewonder

Nu en aanbid het liefelijke Wicht,

Dat in het duister

Der koude grot op 't strooien bedje ligt.

Het draagt, in luister

Van armoede gehuld en needrigheid,

De blijde konden

Van 't eeuwig Licht, waarvan gij dwaaldet wijd

Ontvoerd in zonden.

Het Woord, als Menschenkindje teer en klein

Is dan gekomen

Om u in donker uur een licht te zijn.

't Verdreef de droomen

Die u verblindden door hunne ijdelheên.

O, laat Het binnen

Uw schoot, gekuischt door needrig rouwgeween

En sluit de zinnen

Voortaan voor valsche grootte en lokkend goud.

Nu is 't u zalig

Om 't Licht, dat ge in uw boezem houdt.

Goddank, 't voormalig

Bedriegelijk geschemer ging voorbij.

't Licht is geboren.

Thans ook in u. Ook gij moogt nu den rei

Der Englen hooren

Den Vader lof, der ziel van goeden wil

Vrede toezingen,

In den Mysterie-nacht verruklijk stil

Voor mijmeringen.

St. Charles.
Dr. A. Smoor.