Bij de Platen.
‘Kon ik er maar aan!’ -
Dezen wensch drukt net heele voorkomen van den viervoeter uit, die wel op tafel is gekomen, maar voor wien de lekkernij geen gesloten boek, doch een gesloten flesch blijft.
Hij heeft er anders verbazend veel trek in. De lang uitgestoken tong, die alles in het werk stelt om althans een enkel druppeltje machtig te worden, het glinsterende oog, dat den inhoud als het ware verslindt, bewijzen het voldoende.
Het baat allemaal niets. Bruno, of Castor, of hoe hij ook heeten mag, zal zich tot toekijken en lekken moeten bepalen. En als de baas verschijnt, krijgt hij, als hij zich niet bijtijds uit de voeten maakt, nog een opstopper op den koop toe voor zijn brutaliteit.
Een leuk genre-stukje, dat in den huiselijken kring met belangstelling zal bekeken en ontleed worden.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd