De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

Bij de Platen.

Welkomstgroet aan H.M. de Koningin. -

Blijdschap heerschte er in Nederland, toen het den 19den Juli zijn Koningin van een verblijf in het buitenland, dat haar geschokte gezondheid had hersteld en haar krachten versterkt, weer in zijn midden mocht ontvangen.

‘Welkom, Majesteit!’ was ieders bede, en van die bede was de welkomstgroet, der Koningin den 23sten Juli door een schare van 500 kinderen uit Apeldoorn gebracht, een treffende vertolking.

Jubelend klonk op dien dag het ‘Welkomstlied’ uit 500 kinderketen, en statig daarna het door de ‘Harmonie’ uitgevoerde ‘Dankgebed’ van Valerius.

Aan de zijde van haar gemaal op het bordes van het paleis Het Loo, vóór zich het fraaie bloemstuk, haar door de vijftien oudste leerlingen der verschillende scholen aangeboden, nam Hare Majesteit minzaam de kinderlijke hulde in ontvangst.

Aan die hulde, aan het herstel tevens onzer beminde Koningin, is onze afbeelding, die te gelijker tijd een kijkje geeft op het rijk met planten versierde bordes van het paleis, een blijvende herinnering.

Oogst-avond. -

De zware dagtaak is ten einde. Van den vroegen morgen tot den laten avond hebben rappe handen zich gerept' om het kostbare graan te maaien en tot schoven te binden. Nu het werk volbracht is, heerschen rust en vrede, waar men heel den dag niets heeft gehoord dan het neersikkelen van het goudgele koren en het eentonige lied der maaiers.

Nu ook hebben de ouders tijd, weer volle aandacht te schenken aan hun kleine lieveling, die van haar geïmproviseerde zitplaats verlangend de handjes naar moeder uitstrekt, terwijl de vader met liefdevollen blik op de kleine neerziet.

in de catacomben van het capucijnen-klooster te palermo.

Op den achtergrond ziet men maaiers zich huiswaarts begeven met den zwaren gang, aan de landbewoners eigen; nog verder het vreedzame dorpje met den molen en den kerktoren, en daarboven de maan, die haar zacht-zilveren licht over het aardrijk uitgiet.

Een idyllisch tafereel, vooral voor stadsmenschen, die, wanneer ze dit tooneel van stille rust na gedanen arbeid met hun eigen altijd-bezig leven vergelijken, toch wel eens door een gevoel van heimwee moeten worden bekropen.

Een electrische dorschmachine. -

Terwijl van de electriciteit in de industrie en door vervoerondernemingen druk gebruik wordt gemaakt, is zij tot dusver ten behoeve van den landbouw nog maar in enkele gevallen toegepast. Maar ze zal in de toekomst ongetwijfeld ook voor den landbouw van beteekenis worden, wanneer de landman in de gelegenheid wordt gesteld, den electrischen stroom op goedkoope wijze te betrekken.

Een voorbeeld van deze soort vindt men in de omgeving van Hannover, waar de tram-maatschappij den stroom tegen een laag tarief levert. Daar vindt men de electrische gloeilamp niet enkel in de huizen der landbouwers, maar ook in hun stallen. Men ziet daar, hoe de electromotor de stroohakmachine en de melkcentrifuge drijft, het water oppompt en, als de oogsttijd gekomen is, het koren dorscht. En men mag zeggen, dat de electromotor daar, waar hij eenmaal ingang heeft gevonden, een buitengewoon gewaardeerde hulp is geworden, waarvan de landbouwer nog vele en groote diensten verwacht.

De electrotechnische fabrieken zijn er daarom op uit, dezen nieuwen tak harer techniek tot zoo groot mogelijke volmaaktheid te brengen. Een proeve van dit streven toont de afbeelding, waarop wij een dorschmachine door een vervoerbaren electromotor zien gedreven. Deze vervoerbare motor dient tot hetzelfde doel als de bekende locomobiel; hij stelt zijn kracht, die met twaalf tot twintig paardekrachten gelijk staat, daar ter beschikking, waar men die op een gegeven oogenblik noodig heeft.

Maar op de locomobiel heeft zij dit voor, dat hij veel lichter is, geen machinist van doen heeft en geen steenkolen noch water tot voeding behoeft. Van het brandgevaar der locomobiel spreken we hier in het geheel niet, want men behoeft onze afbeelding maar te zien, om de opmerking te maken, dat een locomobiel niet zou mogen staan, waar de vreedzame electromotor een plaats gevonden heeft.

Ook bij het schapenscheren wordt van electriciteit gebruik gemaakt, terwijl de electrische ploeg ongeveer met het bij locomobielen gebruikelijke tweemachinenstelsel kan worden vergeleken.

De catacomben in het capucijnenklooster te Palermo -

Palermo is niet enkel de grootste, maar ook de mooiste stad van Sicilië, met een klimaat, dat in zachtheid en schoonheid dat der Riviera overtreft, en een aantal merkwaardige monumenten uit een belangrijk geschiedkundig verleden. Aan dergelijke bezienswaardigheden is evenwel geheel Italië overrijk, maar één merkwaardigheid bezit Palermo, die eenig in haar soort is, namelijk de catacomben der Capucijnen.

Het vroegere klooster, dat niet ver van de laatste huizen der stad tusschen tuinen ligt, is wel reeds lang door de Italiaansche regeering opgeheven, maar een paar oude paters, wien men heeft toegestaan daar hun dagen te eindigen, zijn er nog en geleiden den bezoeker naar de onderaardsche gangen. Hier vindt men in staande, zittende of liggende houding meer dan 800 tot mummie geworden lijken aan den muur bevestigd. Mannen, vrouwen, kinderen, - geen leeftijd ontbreekt.

Velen zijn in monniksgewaad, anderen in voorname of burgerlijke kleeding. De doodskisten, waarin zij zijn hier gebracht, staan rechts en links bij hoopen opgestapeld. Kinderen en jonge meisjes rusten dikwijls in glazen kisten. Allen hebben op de borst of aan de handen een briefje bevestigd, dat naam en stand, geboorte en sterfjaar aangeeft. Daar nog omstreeks het jaar '70 der vorige eeuw lijken hierheen werden gebracht, vindt men bij meer dan één een photographic, die aanwijst, hoe de doode er eenmaal uitzag.

Deze dooden-galerij brengt met bijzonderen nadruk het memento mort! in herinnering.