De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

In het bosch.
Naar de schilderij van Louis van Soest.

Een mooi, licht-tintelend boschgezicht, dat deze losse plaat weergeeft. Als onze lezers het eens op armslengte van zich af houden en dan met hun blik de slanke, blank-bezonde stammen volgen tot waar de boschweg wijkt in wazig verschiet en wemeling van schittergroen en blinkende stammetjes, krijgt het landschap diepte en begint de boomenrij los te komen, dan is er welving in de lucht en beweging in de ruimte, dan lijkt het loover te ritselen in den wind, het laag hout ter linkerzij te wuiven en te ruischen, het spel van lichten-schaduw wint aan werkelijkheidsschijn - het geheel wordt als een stukje natuur vol zomerzonnig leven.

Niemand zal dan ook beweren, dat de schilder, Louis van Soest, zich voor zijn werken geen aantrekkelijk gegeven te kiezen en dit te behandelen weet met liefdevolle uitvoerigheid, met gracie en fijnheid, met distinctie van kleur en gevoelige zuiverheid van ziening, zoodat, door zorgvuldige aanwending van alle deze hem ten dienste

[p. 280]

staande middelen, het doel: de sympathieke schilderij, volkomen bereikt wordt.

Stelt men nu de vraag, of we onder onze nog levende of kortelings overleden tijdgenooten geen schilders aan te wijzen weten, uit wier dieperen zielsaanleg of machtiger schildersdrift beteekenisvoller werken geboren werden, dan komen ons natuurlijk namen op de lippen van zóó roemruchtigen klank, dat daarbij die van Louis van Soest slechts zacht gefluisterd mag worden, wat niets afdoet aan zijn rechtmatige aanspraak op waardeering, die ieder, op zelfkennis gebaseerd, eerlijk streven mag doen gelden.

M.V.