De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

Bij de Platen.

Een held! -

De jongen heeft blijkbaar een dapper stukje uitgehaald. Naar alle gedachten heeft hij met kluitjes aard of met steentjes naar de eenden gegooid, die in de sloot heen en weer zwommen. Zoo getergd, hebben de dieren tot een aanval op den veelbelovenden plager besloten, en, door hem van verschillende zijden te gelijk te bestoken, hem leelijk in het nauw gebracht. Ontsnappen kon hij niet, zijn eenige toevlucht was het hek, waar hij zich wanhopig aan vastklemde. Van daar kijkt hij met een allesbehalve heldhaftig gezicht naar de eenden achter hem, die hem formeel houden ingesloten en met hun oorverdoovend gekwaak zijn angst nog doen stijgen.

Het is een verdiende straf voor zijn kwâjongensstreek, en wanneer hij straks uit zijn hachelijken toestand is verlost, dan, willen wij hopen, zal de hem toegediende les heilzaam blijken en voor de toekomst vruchten dragen.

Aardappelen rapen. -

De schilderij van Breton, lid van het Instituut, waarvan we in dit nummer een goede reproductie geven, doet wel eenigermate aan Millet denken. Niet alleen door het onderwerp - landelijke arbeid - maar ook door de sobere wijze van behandeling. Alles wat naar effect-berekening kan zweemen, is vermeden.

Op den voorgrond zien wij den man, stoeren werker, de aardappelen steken, en de jonge vrouw ze rapen in haar voorschoot. Op korten afstand van haar de mand, waarin ze haar gevulde voorschoot leegschudt. Verderop een paar personen, bezig de manden te leegen in een grooten zak. En nog verder een paar mannen, die de zware zakken met groote inspanning op den wagen tassen, waarbij een vrouw hen behulpzaam is.

En dan het aardappelveld, dat zich, zoo ver we zien kunnen, voor onze oogen uitstrekt, zonder veel afwisseling en toch niet eentonig.

Het is een schilderij, waarvan de fraaiheid ook door hen, die geen fijnproevers op kunstgebied mogen heeten, kan gewaardeerd en genoten worden.

De nieuwe schort. -

Er is kermis of jaarmarkt in het dorp. Een feestelijk gekleede en gestemde menigte is op de been, drentelt behaaglijk rond en geeft oogen en ooren den kost.

Deze inspanning, gevoegd bij de warmte, verwekt dorst, en nu is er op eenigen afstand een echt landelijke gelegenheid om de dorstigen te laven. Een groot vat bier ligt op een kar, en daar kan menig glas en pint uit getapt worden, voordat het leeg is.

Maar bij deze bier- is ook een zitgelegenheid, en daarvan hebben een tweetal dames van het kleine gezelschap op den voorgrond geprofiteerd, terwijl de derde sans gêne op het gras is gaan zitten. Manlief staat overeind, de armen over de borst gekruist en een pijpje in den mond.

Het voorwerp van aller bewondering is het kleine meisje, voor wie men aan een der kramen een nieuwe schort heeft gekocht, die thans wordt aangepast.

Het heele gezelschap heeft er schik in, en de kleine meid is met het nieuwe kleedingstuk zóó gelukkig, als een niet verwend kind op dien leeftijd maar zijn kan. Het is een aardig figuurtje in haar typische kleederdracht, - een verkleinde kopie van die harer moeder en tantes - en heel het tafereeltje heeft iets prettigs en gezelligs, zoo iets van goedronde vroolijkheid en gemakkelijk vergenoegd zijn, precies het tegenovergestelde van de geblaseerdheid, welke in onze dagen onder de hoogere kringen maar al te veel wordt aangetroffen.