De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

[p. 176]

Bij de Platen.

Het koninklijk huis van Engeland. -

Den 26sten Juni zal koning Eduard VII van Groot-Brittannië en Ierland met veel praal en luister worden gekroond. Nagenoeg vijf en zestig jaren zal het dan geleden zijn, dat het Vereenigd Koninkrijk van een kroningsplechtigheid is getuige geweest, en klein is het getal der thans levenden, die bij de kroning der jeugdige koningin, wie een zoo lange regeering was beschoren, tegenwoordig geweest zijn.

Hebben wij reeds in den vorigen jaargang, bij gelegenheid der troonsbestijging van koning Eduard, een levensbeschrijving van dezen vorst gegeven, ditmaal kunnen wij ons tot het aanstippen van een paar data uit zijn leven bepalen.

Eduard VII werd den 9den November 1841 in het Buckingham-paleis te Londen geboren als de oudste zoon uit het huwelijk van koningin Victoria met prins Albert van Saksen-Coburg-Gotha. Den 10en Maart trad hij, die als kroonprins den titel van prins van Wales had ontvangen, in het huwelijk met prinses Alexandra, een dochter van koning Christiaan IX van Denemarken. Uit dat huwelijk werden vijf kinderen geboren, van wie de oudste, Albert George, hertog van Clarence, is overleden en de tweede zoon, George, thans kroonprins is geworden met den titel van hertog van Cornwallis en York. Den 22sten Januari van het vorige jaar volgde, bij het overlijden van koningin Victoria, koning Eduard VII haar op als koning van Groot-Brittannië en Ierland en keizer van Indië.

Bij deze gelegenheid geven wij behalve de portretten van het koninklijk paar ook die van den kroonprins en de kroonprinses, die in het afgeloopen jaar een reis om de wereld hebben gemaakt, ten einde een bezoek te brengen aan al de Engelsche koloniën, a vaster empire than has been (een uitgestrekter rijk dan er ooit geweest is), naar het trotsche woord van een Engelsch staatsman.

Kroonprins George werd in 1865 geboren en trad in 1893 in het huwelijk met prinses Mary van Teck, een nicht van den grijzen hertog van Cambridge, jarenlang opperbevelhebber van het Engelsche leger. Hun oudste zoon is prins Eduard, in 1894 geboren, zoodat, menschelijkerwijs gesproken, de troonopvolging in Engeland voor geruimen tijd is verzekerd.

Koning Alphonsus XIII van Spanje. -

Hebben wij in den loop der jaren in ons tijdschrift herhaaldelijk afbeeldingen gegeven, die op den jeugdigen koning van Spanje en het Spaansche koningshuis betrekking hadden, - thans, nu Zijne katholieke Majesteit zelf de regeering heeft aanvaard, mocht de beeltenis van Alphonsus XIII zeker niet ontbreken.

Deze jongste koning van Europa is een sympathieke persoonlijkheid: sympathiek om zijn jeugd, sympathiek om de traditie, die hij vertegenwoordigt, sympathiek ook om de rampen, die Spanje gedurende zijn minderjarigheid hebben getroffen.

Als koning geboren - zijn vader, Alphonsus XII was reeds vóór zijn geboorte overleden - heeft hij een zorgvuldige opvoeding genoten onder de persoonlijke leiding zijner moeder, die op voorbeeldige wijze gedurende zestien jaren het regentschap heeft gevoerd. Weinige vorstelijke vrouwen in Europa hebben een zoo zware taak te vervullen gehad, en deze met zooveel nauwgezetheid en toewijding volbracht, als koningin Maria Christina, die, Oostenrijksche prinses van afkomst, drie en twintig jaar geleden den Spaanschen bodem betrad en na een echt van slecht zes jaren tot het regentschap werd geroepen.

de kroonprins en de kroonprinses van engeland: George hertog van Cornwallis en York en prinses Mary van Teck.

Koning Alfonsus heeft twee zusters, de prinsessen Maria de la Mercedes, geboren in 1880, en Maria Theresia, geboren in 1882. Zijn grootvader Franciscus d'Assisi is in den loop van dit jaar overleden, maar zijn grootmoeder, de gewezen koningin Isabella II, is nog in leven en houdt sedert jaren te Parijs verblijf.

Stippen wij nog aan, dat de grootvader der koningin-moeder aartshertog Karel was, de beroemde Oostenrijksche veldheer, die herhaaldelijk de Franschen onder Moreau en Jourdan versloeg en Napoleon zelf in 1809 de nederlaag bij Aspern toebracht.

Koning Eduard VI van Engeland. -

Meer dan driehonderd vijftig jaar is het geleden, dat een Eduard op den troon van Engeland zetelde. De laatste van dien naam was bij zijn troonsbestijging een kind van negen jaren, een zoon van Hendrik VIII, den grootsten dwingeland en wreedaard, dien Engeland heeft voortgebracht, en diens derde gemalin, Johanna Seymour.

Den 28sten Januari 1547 was Hendrik VIII overleden en den 16den Februari met groote staatsie in de kerk te Windsor naast Johanna Seymour begraven. Den 20sten van die maand werd Eduard VI, zwakke, ziekelijke knaap die hij was, in de Westminster-abdij plechtig gekroond. Aartsbisschop Cranmer, de bloeddorstige vervolger der katholieken, en 's konings oom, Eduard Seymour, protector des rijks, zetten drie zware kronen op het blondgelokte kinderhoofd als teeken der drie koninkrijken Engeland, Ierland en Frankrijk. Daarna traden de lords en prelaten twee aan twee nader en boden knielend hun hulde aan, den eed van trouw afleggend.

De kortstondige regeering van den jeugdigen koning kenmerkte zich enkel door een nieuwe vervolging der katholieken. Zelfs Eduards zuster Maria werd de vrije uitoefening van den katholieken godsdienst verboden door den koning, die, door zijn omgeving tot een theoloogje gevormd, zijn rol van hoofd der staatskerk ernstig opnam.

Het belangrijkste feit uit Eduards regeering was de wijziging, die hij bracht in het recht van erfopvolging. Daar met hem de laatste mannelijke telg van het huis Tudor uitstierf, zou een vrouw hem opvolgen. De wettige erfgename was Maria, de oudste dochter van Hendrik VIII, geboren uit diens huwelijk met Catharina van Arragon, wier erfrecht door Hendrik VIII zelf was erkend.

De nieuwe protector, de hertog van Northumberland, had andere plannen. Hij wist den zwakken koning te bewegen, Maria, en ook zijn andere zuster, Elisabeth, van de erfopvolging uit te sluiten, door hem voor te houden, dat de bepaling van Hendrik VIII alle rechtsgeldigheid miste en ook door het Engelsche volk nooit zou worden geëerbiedigd. Het recht van erfopvolging kwam nu aan de kinderen der zusters van Hendrik VIII. Wel zou eigenlijk Maria Stuart, koningin van Schotland, als de kleindochter der oudste zuster van Hendrik VIII, de eerste aanspraak bezitten, maar daar de koning in zijn testament de afstammelingen zijner oudste zuster Margaretha was voorbijgegaan, daarentegen het recht der nakomelingen zijner jongste zuster Maria erkend had, was Johanna Gray, de oudste kleindochter van Maria, de wettige erfgenaam der kroon. Dit juist wenschte de hertog van Northumberland, daar zijn vierde zoon, Guilford Dudley, met de zestienjarige Johanna gehuwd was.

Koning Eduard erkende Johanna Gray als zijn opvolgster en stierf kort daarna, den 6den Juli 1553, aan de tering.

Dat Johanna maar eenige dagen koningin is geweest, daar eerst de bevolking, vervolgens het Parlement Maria als de wettige koningin erkende en huldigde, is uit de geschiedenis bekend.