De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

Bij de Platen.

De H. Eduard III, de Belijder, koning van Engeland. -

Na den dood van den heiligen koning Eduard II, den Martelaar, door toedoen zijner stiefmoeder in 978 vermoord, volgde voor Engeland een tijdvak van vernedering en weldra van vreemde overheersching.

De zwakke koning Ethelred was tegen de Denen niet opgewassen, die, na Engeland zestig jaren met rust gelaten te hebben, hun aanvallen hernieuwden en het land te vuur en te zwaard verwoestten. Ethelred kocht van hen een smadelijken vrede en verbond zich alle jaren een aanzienlijke schatting te betalen, onder den naam van Denengeld bekend geworden. In het jaar 1015 veroverde Swen geheel Engeland en verdreef Ethelred, die naar Normandië vluchtte.

Toen Swen nog in hetzelfde jaar stierf, keerde Ethelred terug en besteeg weer den troon, doch slechts voor korten tijd, want hij overleed in 1016, opgevolgd door zijn oudsten zoon Edmond, om zijn dapperheid Ironside (met de ijzeren lenden) bijgenaamd.

Koning Edmond had een zwaren strijd te voeren tegen Swen's zoon, Kanoet den Groote, en bij het verdrag van Glocester werd het rijk tusschen de beide mededingers verdeeld. Maar toen Edmond kort daarop door een Deen vermoord werd, maakte Kanoet zich van geheel Engeland meester en regeerde achttien jaren in voorspoed en vrede.

Na Kanoet voerden achtereenvolgens zijn twee zonen Harold, om zijn snellen gang Harefoot (Hazevoet) bijgenaamd, en Hardikanoet (Kanoet de Stoute) het bewind, en de Angelsaksers schikten zich in de vreemde overheersching.

Eerst toen Hardikanoet in 1041 was overleden, schudde Engeland het juk der Denen af en riep een afstammeling uit het oude vorstenhuis, Eduard, een zoon van Ethelred uit diens tweede huwelijk, op den troon.

Deze Eduard, op Paaschdag van het jaar 1042 te Winchester tot koning gekroond, was een heilig man, die enkel troost zocht in godsdienst en deugd, een wijs regent, wiens eenig oogmerk was bevordering van het welzijn des volks.

Ondanks de hachelijke omstandigheden, waaronder hij den troon besteeg, was zijn regeering een der gelukkigste uit de Engelsche geschiedenis. Zelfs de Denen, die zich in Engeland hadden gevestigd en er veertig jaren als heer en meester hadden geleefd, vreesden, eerbiedigden en beminden hem.

Slechts één oorlog behoefde Eduard te voeren, dien ter gunste van Malcolm III van Schotland, door den overweldiger Macbeth van den troon

[p. 128]

gestooten en door Eduards dapperen veldheer Siwart daarop hersteld.

De wetten, die de H. Eduard gaf, waren de vrucht zijner wijsheid. Zijn wetboek werd voor geheel Engeland aanvaard, en thans nog vindt men in het Britsche recht overblijfselen der wetten van Eduard den Belijder.

Op Kerstdag van het jaar 1065 woonde de koning de inwijding der nieuwe kerk van Westminster bij, hoewel hij zich ongesteld voelde. Na de plechtigheid moest hij zich te bed begeven en overleed den 5en Januari 1066 in den ouderdom van 64jaar en in het vier-en-twintigste zijner regeering.

staatspresident steyn.

In 1102 werd het lichaam van den H. Eduard zonder eenig teeken van bederf gevonden. Korten tijd daarna werd een lamme, die aan het graf van den heilige bad, genezen, en zes blinden kregen het gezicht terug. Paus Alexander III verklaarde hem in 1161 heilig, en stelde zijn feestdag op den 5en Januari.

Twee jaar later deed de H. Thomas, aartsbisschop van Kantelberg, de reliquieën des konings op plechtige wijze overbrengen op den 13n October, op welken dag sindsdien het feest van den H. Eduard gevierd werd. Het nationaal concilie van Oxford, in 1222 gehouden, bepaalde, dat die feestdag verplichtend zou zijn in Engeland.

Lente-zonneschijn. -

Een vriendelijk landschap, overgoten, vermooid en verzilverd door het lentezonnetje, dat de heele natuur tot nieuw leven noodt, maar ook de menschen in een prettiger stemming pleegt te brengen.

Breed strekt zich voor onzen blik de landstraat uit, aan de eene zijde begrensd, door een dicht begroeid bosch, een zee van wuivend en golvend groen, aan de andere zijde door een open vlakte, die ons heel in de verte den aanblik vergunt op een stad, waarvan we de silhouetten van hooge kerktorens nog even kunnen zien.

Een zonnig beeld biedt onze gravure, en wij meenen het gekwinkeleer der vogels in het dichte loover te hooren en de balsemgeuren van bloem en blad op te snuiven, die om dezen tijd de buitenlucht doorademen.

prinses natalie constantinowitsj, de bruid van prins mirco van montenegro.

Staatspresident Steyn. -

De edele en fraai geteekende kop van Oranje-Vrijstaat's onversaagden president zal onzen lezers ongetwijfeld welkom zijn. Is de geschiedenis van deze groote persoonlijkheid iederen Hollander sympathiek, ook deze zijn beeltenis, in Nederland vervaardigd, heeft een kleine sympathieke geschiedenis en dankt haar ontstaan aan een zeer verdienstelijke onderneming.

Ten behoeve van de arme slachtoffers der concentratiekampen in Zuid-Afrika, die van den kant der Boerenvrienden in ons land niet anders dan met geldelijken steun kunnen worden geholpen, is een zeer aardig idee uitgewerkt.

In de werkplaatsen der Koninklijke Utrechtsche fabriek van Zilverwerken van den heer Begeer namelijk, is de beeltenis van den staatspresident van den Oranje-Vrijstaat, Steyn, in medaljonvorm vervaardigd, die bijzonder goed geslaagd mag worden genoemd.

Naar dit model zijn in plateel afdrukken gemaakt, die den karaktervollen kop van den dapperen president uitstekend doen uitkomen, en dit fraaie salonsieraad wordt thans in den handel gebracht tot een prijs van f 5. - per stuk, waarvan de helft komt ten bate der concentratiekampen.

Moge deze onderneming overal een gunstig onthaal vinden, opdat de opbrengst evenredig zij aan de moeite en zorg, door den heer Begeer aan de uitvoering besteed.

Prins Mirco van Montenegro en zijn bruid. -

In den vorigen jaargang der Illustratie hebben wij een afbeelding gegeven, voorstellende vorst Nicolaas van Montenegro met zijn beide zonen Danilo en Mirco. Ditmaal geven wij de portretten van prins Mirco en diens bruid Natalie Constantinowitsj.

Mirco, de tweede zoon van vorst Nicolaas, werd in April 1879 geboren en heeft den naam een schrandere jongen en een uitmuntend soldaat te zijn.

Zijn bruid is een dochter van kolonel Constantinowitsj, die een oom is van wijlen koning Milan van Servië. De kolonel staat op gespannen voet met den jongeren tak der Obrenowitsjen, die thans over Servië regeert; maar indien het huwelijk van koning Alexander kinderloos blijft, is het niet onmogelijk, dat Mirco nog eenmaal den troon van Servië bestijgt.

Ook het huwelijk van den erfprins Danilo van Montenegro met prinses Jutta van Mecklenburg-Strelitz is tot dusver kinderloos, zoodat prins Mirco wellicht ook hier eenmaal tot den troon kan worden geroepen.

Vorst Nicolaas droomt van een vereenigd koninkrijk Servië en Montenegro, en niet onwaarschijnlijk heeft deze overweging bij de verloving van zijn zoon Mirco met de Servische prinses gewicht in de schaal gelegd.

prins mirco van montenegro.

In den loop der maand Juni zal het huwelijk te Cettinje, de Montenegrijnsche hoofdstad, voltrokken worden.