De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

Bij de Platen.

De Monte Cimone met de Via Giardini. -

Een der hoogste toppen van de Etruscische Apennijnen - welke naam aan de oude Etrusciërs doet denken - is de Monte Cimone, die zich als een geweldig rotsblok, of liever een opeenstapeling van rotsblokken in de tegenwoordige provincie Modena verheft.

De Monte Cimone is een brok woest natuurschoon: de schitterende blankheid der steile rotswanden in een omlijsting van sombere en spichtige pijnboomen.

luitenant-generaal lord methuen.

generaal koos de la rey.

Maar het is niet enkel natuur wat men hier ziet: menschenhand heeft om den berg heen een pas aangelegd, de Via Giardini, die van Modena naar Pistoja voert en een hoogte van 3700 voet bereikt.

Berg en pas vindt men op onze gravure afgebeeld. Het is een grootsch gezicht, en wie Italië zich niet anders denkt dan als een land van blauwe meren, blauwe luchten, weelderigen plantengroei en warmen zonneschijn, heeft eenige moeite zich voor te stellen, dat ook dit beeld van noordsche woestheid en kracht thuis hoort in het kader van zuidelijk natuurschoon.

Landverhuizers te Bremerhafen. -

Tot de belangrijke havenplaatsen, waar landverhuizers uit half Europa samenkomen, om van daar uit de reis naar de Nieuwe Wereld te aanvaarden, behoort Bremen, de zetel van de ‘Norddeutsche Lloyd’, die in één jaar tijds, 1898, niet minder dan 53.223 mannen en vrouwen naar Amerika heeft overgebracht.

Te Bremen komen, vaak verlokt door bedrieglijke voorspiegelingen van gewetenlooze agenten, honderden stumpers uit alle landen van Middel-Europa - vooral uit Polen, Hongarije en Gallicië - bijeen, die met veel moeite het reisgeld hebben bijeengescharreld en hopen in Amerika rijkdom, of althans meer welstand te vinden, dan hun geboorteland hun bood.

Te Bremen bezit de ‘Lloyd’ een afzonderlijk station, waar haar passagiers bijeenkomen, evenals de Amerikaansche regeering er ook een bijzonderen geneesheer onderhoudt, met de inspectie van den gezondheidstoestand belast.

Met den trein worden de landverhuizers van Bremen naar Bremerhafen vervoerd, een afstand sporens van ongeveer anderhalf uur door een weinig opvroolijkend landschap. Te Bremerhafen houdt de trein aan het station der ‘Lloyd’ stil, en aan den anderen kant ligt in de haven de reusachtige paketboot, die de honderden zal bergen en overbrengen. Langzaam, een voor een, gaan de landverhuizers over de brug aan boord, voorbij een scheepsofficier, die ze telt, of het stuks vee zijn.

Voor den toeschouwer is het een treurige aanblik, al die menschen. bepakt en beladen, het oude land te zien verlaten, om in Amerika een onzekere toekomst te gemoet te gaan, in de meeste gevallen al zeer spoedig alle illusies en verwachtingen wreed verstoord te zien.

Onze gravure geeft het oogenblik der inscheping op aangrijpend-sobere wijze weer, en dit gezicht doet beter dan welk betoog ook, de waarheid begrijpen van het oude rijmpje: Oost West, thuis best.

Lord Methuen en generaal de la Rey. -

Welk een uitbarsting van geestdrift over de geheele wereld, uitgezonderd natuurlijk het Britsche rijk, toen, na dagen wachtens, het Engelsche ministerie van Oorlog de nederlaag en gevangenneming van lord Methuen bekend maakte!

Een week te voren had generaal de la Rey von Donop's konvooi te Elandslaagte bij Klerksdorp vermeesterd, en nu weer behaalde hij een schitterende overwinning op den Engelschen opperbevelhebber in West-Transvaal, uitgezonden om den stoutmoedigen Boer het buitmaken van konvooi en kanonnen betaald te zetten.

Luitenant-generaal lord Methuen is zes en vijftig jaar oud, heeft zeven en dertig jaar in den krijgsdienst doorgebracht en gestreden in Asjanti, Egypte en Beetsjoeanaland. Hij wordt geroemd als een dapper en onverschrokken soldaat, maar als legerhoofd heeft, althans in dezen oorlog, het ongeluk hem vervolgd. Niet één overwinning van eenige beteekenis heeft hij behaald, wel daarentegen nederlaag op nederlaag geleden gedurende de meer dan twee jaren, dat hij tusschen De Aar en Mafeking heeft op en neer gemanoeuvreerd. Naast Tweebosch, waar hij zelf met al zijn kanonnen en zijn geheelen legertros in handen der Boeren viel, was zijn treurigste dag in dezen veldtocht de slag bij Magersfontein, waarin generaal Wauchope sneuvelde en het regiment Hooglanders, dat Schotsche keurkorps, werd vernietigd.

Generaal de la Rey, in de wandeling door de Boeren ‘Oom Koos’ genoemd, komt de eer van het eerste wapenfeit uit den oorlog toe: het veroveren van den Britschen gepantserden trein op 12 October 1899 bij Kraaipan, niet zoo heel ver van de plaats, waar hij den 7en Maart jl. zijn grooten slag geslagen heeft.

Toch trad de la Rey, die altijd de ‘vis-à-vis’ van lord Methuen is geweest, in het begin van den oorlog minder op den voorgrond, al nam hij ook te Modderrivier en te Magersfontein een werkzaam aandeel aan het werk des doods, omdat toen generaal Cronjé nog de opperbevelhebber der Transvaalsche troepen in het Westen was.

Eerst na Cronjé's gevangenneming en de spoedig daarop gevolgde inname van Bloemfontein en Pretoria, toen de Boeren voor een groot deel gedesorganiseerd en gedemoraliseerd waren, verscheen de la Rey naast de Wet in het eerste gelid. Uitvalsnek, Nooitgedacht, Vlakfontein en Moedwil blijven onafscheidelijk aan de la Rey's naam verbonden, niet minder Elandslaagte en Tweebosch.

Het Zuid-Afrikaansche slagveld is het graf geweest voor de reputatie van menig Engelsch generaal, maar het heeft daarentegen de namen van eenvoudige Boeren, die, als weleer Cincinnatus, als het ware van achter de ploeg naar het oorlogsveld werden geroepen, doen schitteren als van kundige en onverschrokken legeroversten.