De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

Bij de Platen.

Op het ijs. -

Het ijsvermaak is niet van vandaag of gisteren, en onze voorouders hadden op den gladden ijsvloer nog wèl zooveel pret als tegenwoordig hun nakomelingen, - als er ijs is natuurlijk, wat met de jaren al schaarscher begint te worden.

Voor het derven van het genot, dat de ijsbaan hun oplevert, moge de fraaie gravure op onze eerste bladzijde lezeressen en lezers eenigszins schadeloos stellen, al zal wellicht juist de aanblik dezen of genen het gemis nog sterker doen gevoelen en betreuren.

Bij het eerste gezicht op onze gravure ziet men zich in de achttiende eeuw verplaatst. Men merkt het aan de bekende kleeding uit dien tijd, men merkt het ook aan de eigenaardige élégance der afgebeelde personen, die aanstonds aan den tijd van Lodewijk XVI doet denken.

Joseph Aureli, naar wiens schilderij de gravure is vervaardigd, heeft het aantrekkelijk onderwerp met liefde behandeld en daarbij blijk gegeven van groote technische vaardigheid.

Daar gaat-ie. -

Een echt grappig tafereeltje wel in staat om zelfs den grootsten misanthroop een glimlachje af te dwingen.

Kinderen weten zich met een niets te amuseeren. Welk een schik hebben de twee kleuters op onze gravure met het benauwde gezicht van den hond, nu hij tusschen hemel en aarde zweeft, met het einde eener verraderlijke plank als eenig steunpunt. ‘Daar gaat-ie!’ schijnt niet enkel de mond, maar het heele gezicht der kleinen, stralend van pret, te zeggen.

En men zou haast medelijden met den hond krijgen, als men niet wist, dat hij zoo aanstonds voor zijn onvrijwilligen gymnastischen toer met een lekker hapje zal worden beloond.

De schilder heeft het guitig tooneeltje weergegeven zooals het zich in de werkelijkheid afspeelt. Het is het leven afgekeken. Allen, die het zien, zullen er plezier in hebben.