De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

Bij de Platen.

Zingende scholieren in de middeleeuwen.

Af en toe wordt men op het platteland nog wel eens vergast op de uitvoering van een rondtrekkenden troep muzikanten, meest Duitschers, die hun Heimat hebben verlaten, om met hun muzikale talenten een schamel stuk brood te verdienen.

Heel wat poëtischer dan de verschijning van zoo'n troep stramme Duitschers met hun groote, platte petten, is het groepje zingende scholieren op onze eerste gravure.

Het is winter, de sneeuw dekt den grond en de daken der huizen. Vermoedelijk is de Kerstvacantie aangebroken en keeren de jeugdige beoefenaars der wetenschap van de school naar hun haardsteden terug. Maar de weg is lang en hun geldbuidel niet voldoende voorzien, om zich onderweg in een herberg aan spijs en drank te kunnen verkwikken.

Geen nood. Hun instrumenten en hun stem zullen hen wel aan den kost helpen. Voor een groote, deftige huizinge heffen zij hun lied aan. De statige matrone en heur bevallige dochter luisteren met welgevallen naar de heldere, frissche jongensstemmen.

Wij zien het maagdeken, de oogen schroomvallig neergeslagen bij de kinderlijke hulde aan haar lieftalligheid, de treden afdalen, een dampenden schotel en een schenkkan in de hand, om de hongerige en dorstige scholieren te spijzen en te laven, die de hun toegedachte verkwikking wel verdiend hebben.

ketellapper uit het berner oberland.

Een kunstmatige ijsbaan. -

Een niet minder aantrekkelijke voorstelling, zij het ook dat ze een ander onderwerp uit een anderen tijd behandelt, biedt de groote gravure in dit nummer.

We zien een groepje kinderen, pas uit school gekomen, ijverig bezig met de toebereidselen voor een kunstmatige ijsbaan. Eerst hebben ze de sneeuw weggeveegd en daarna zijn ze met allerlei inhoudsmaten komen aandragen om het terrein onder water te zetten. Emmers, gieters, kannen, schalen, flesschen, alles is opgesnord wat maar water kan houden, om het werkje met vereende krachten zoo spoedig mogelijk klaar te spelen.

't Is een levendig, bezig groepje. Zie eens, hoe die kleine meid behoedzaam haar jurkje bijeenvat, ten einde het niet nat te maken; hoe leuk die andere, welke als sneeuwveegster heeft dienst gedaan, den bezem tegen haar schouder laat rusten en de verkleumde handjes aan den mond brengt; hoe vermakelijk die processie van waterdragers is. Grappig ook, dat een paar van die echte Hollandsche jongens van de gelegenheid gebruik maken, om elkaar, over de hoofden der anderen heen, met sneeuwballen te bombardeeren.

Of er sneeuw en ijs, of geen sneeuw en ijs is, een tafereel als dit wekt altijd belangstelling, èn om het onderwerp, èn om de waarlijk knappe, echt ware wijze, waarop de teekenaar het heeft voorgesteld.

Het jonge volkje vooral zal er schik in hebben en ook naar zoo'n heerlijk wintergenoegen verlangen.

Ketellapper uit het Berner Oberland. -

Als men van het Berner Oberland hoort, dan denkt men natuurlijk aan het vermaarde Interlaken, aan den schuimenden waterval der Staubbach, aan den vier duizend meter hoogen Wetterhorn, aan het Hasli-dal of het meer van Brienz.

Van dat alles ziet men op onze gravure niets. 't Is maar een eenvoudig ketellappertje uit het Berner Oberland, dat daarop is afgebeeld. Doch 't is een type en ook een beetje een philosoof, zooals hij daar in zijn eentje zit, in zijn tamelijk schamele plunje, met een leelijk gehavend deksel in de hand, waarvan hij nog iets draaglijks zal weten te maken.

Zijn omgeving, heel eenvoudig en heel alledaagsch, is tevens schilderachtig, en de blijmoedige opgeruimdheid, die uit zijn lachend gezicht spreekt, is een bewijs, dat men geen rijkdom, roem en eer noodig heeft, om gelukkig te zijn.

Want gelukkig is die ketellapper uit het Zwitsersche bergland, en menig voornaam heer zal den man, die een sober stuk brood verdient, zijn opgewektheid en levenslust benijden.