De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 18

Bij de Platen.

Uit het huiselijk leven van keizer Frans Jozef. -

Behalve onze koningin is wel geen vorst in Europa zoo populair als de keizer van Oostenrijk, en geen wonder dat ook zijn kleinkinderen wegloopen met hun beminnenswaardigen grootvader, wiens goedheid en vriendelijkheid zelfs jegens den geringsten onderdaan spreekwoordelijk zijn.

De afbeelding op blz. 324 vergunt ons een aardig kijkje in het huiselijk leven van den zwaarbeproefden vorst, die zijn eenigen zoon en zijn gemalin op zoo tragische wijze heeft verloren, maar als een goed Christen met over geving de slagen heeft weten te dragen, die de Voorzienigheid hem overzond.

Wij bevinden ons in het park van Schönbrunn, het lievelingsverblijf van keizer Frans Jozef gedurende de eerste lentemaanden en een deel van den herfst. De monarch is omringd door zijn dochter Valerie, sedert 1890 gehuwd met aartshertog Frans Salvator, en haar vier kinderen, welke laatsten maar niet uitgekeken kunnen komen aan de kooien der olifanten, leeuwen en apen, maar vooral aan de volières met zeldzame uitheemsche vogels.

Met het jonge volkje aan de hand wandelt de keizer van de eene kooi naar de andere, slechts door een klein gevolg vergezeld, natuurlijk ook door een paar bedienden gevolgd, die het noodige voedingsmateriaal bij zich hebben, om de jonge aartshertogen en aartshertoginnen in de gelegenheid te stellen, hun twee- en vierbeenige kennissen zelf te voeren.

Als een gewoon burgerlijke grootvader gaat de keizer met zijn kleinkinderen om, en in hun gezelschap schept hij vermoedelijk heel wat meer behagen dan in dat van zijn ministers en andere hoogwaardigheidsbekleeders.

Een rijpartij in Polen. -

De Poolsche schilder Wierusz Kowalski laat ons hier zien, dat zijn landgenooten, al hebben ze 't onder het Russische juk nu juist niet heel prettig, toch niet allen levenslust en levensvreugd verloren hebben.

Wel bezien is dat het verstandigste wat ze doen kunnen. Al kniezen ze dag in, dag uit, de onaf hankelijkheid krijgen ze er niet mee terug; en als de ambtenaren van ‘vadertje’ hen niet al te erg uitzuigen, schikken zij zich in het bestuur, dat ze nu al een eeuw hebben.

Nu ons gezelschap uit is, neemt het er blijkbaar eens goed van, en vergeet de zorgen des levens, den czaar en de ambtenaren er bij. Men zou een menschenhater moeten zijn, om hun het onschuldige pretje, dat de rijpartij hun verschaft, te misgunnen.