De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 18

[p. 256]

Bij de Platen.

Van Friedrichshof naar Homburg. -

Nadat keizerin Friedrich, den 5en Augustus overleden, in het kasteel Friedrichshof vier dagen op een praalbed had gelegen, werd haar stoffelijk overschot in den avond van Zaterdag 10 Augustus naar de oude St.-Janskerk te Cronberg vervoerd. De lijkkist werd gedragen door officieren van het 80^e regiment, waarvan de overleden keizerin kolonel was. Drie of vier stappen achter het lijk schreed de keizer met gebogen hoofd, gevolgd door den kroonprins en twee andere zonen.

Zondagmorgen kwamen koning Eduard en koningin Alexandra van Engeland te Homburg aan, waar zij door keizer Wilhelm werden ontvangen. Des namiddags werd in de kerk te Cronberg de lijkdienst verricht door ds. Dryander. Maandagmorgen begaf zich de rouwstoet naar Potsdam, en Dinsdag werd de keizerin in het mausoleum der Vredeskerk bijgezet naast haar gemaal, keizer Frederik III.

De afbeelding op onze eerste bladzijde vertoont den weg van het kasteel Friedrichshof te Cronberg naar Homburg, afgezet door huzaren en voetvolk.

De leden van de Tweede Kamer der Staten-Generaal. -

Na de nieuwe ministers zullen wij thans in een viertal nummers de afbeeldingen geven van de leden der Tweede Kamer, voor zoover wij door het ontvangen van hun portret daartoe in staat worden gesteld.

In dit nummer vindt men de portretten der katholieke Kamerleden, die bij de algemeene verkiezingen in Juni jl. werden gekozen. De portretten der na-gekozen katholieke afgevaardigden zullen wij, te zamen met die der andere na-gekozenen, in het vierde nummer opnemen.

De volgorde, bij de plaatsing der portretten in acht genomen, is, zooals men zien zal, die der districten in alphabetische rangorde.

De nieuwe kathedraal te Westminster. -

Door de goede zorgen van kardinaal Vaughan, aartsbisschop van Westminster, is Londen thans met een katholieke kathedraal verrijkt, den schitterenden vooruitgang waardig, dien de katholieke Kerk vooral in de laatste halve eeuw in het Anglicaansche Engeland heeft gemaakt.

Zes jaar is er aan deze kathedraal gebouwd, wat een zeer korte tijd mag worden genoemd, indien men de afmetingen der kerk in aanmerking neemt. Deze zijn: een lengte van 360 voet, een breedte van 180, en een hoogte van 105 tot 120, waarbij nog komt een klokketoren, die een hoogte van nagenoeg 300 voet bereikt. De fundamenten zijn op vele plaatsen veertig voet diep, maar men heeft zijn voordeel kunnen doen met de fundamenten der oude Tothill Fields gevangenis, die eenmaal gestaan heeft op de plaats, waar zich thans de kathedraal verheft.

Een aantal ontwerpen werden gemaakt, voordat men tot den bouw overging. Het eerste ontwerp was in Italiaanschen Renaissance-stijl, het tweede een gewijzigde kopie der kathedraal van Amiens, het derde van de votiefkerk te Weenen. Nadat deze ontwerpen alle waren verworpen, raadpleegde kardinaal Vaughan den architect Bentley, met het doel een Romaansche basiliek op te richten, in hoofdzaak naar het model der oude St. Pieter, voordat deze in de dertiende eeuw door Arnolpho en Cavalini was gegothiseerd. Nadat de architect de basilieken te Rome had bestudeerd, kwam hij tot de conclusie, dat het met het oog op allerlei bezwaren onmogelijk zou zijn zulk een kerk te bouwen. Hij onderzocht nu de kerken te Ravenna en Constantinopel en kwam ten slotte met een ontwerp, waarnaar de kathedraal thans is gebouwd.

een onvrijwillige wegwijzer, naar de schilderij van meissonier.

Haar afmetingen zijn grooter dan die der beroemde Westminster-abdij, maar wat de lengte betreft moet zij onderdoen voor St. Albans, de langste oude kathedraal van Engeland met een lengte van 555 voet. In breedte en hoogte gaat de nieuwe kathedraal haar oudere zuster ver te boven. Van den bouwtrant, de afmetingen en het majestueuze dezer nieuwe hoofdkerk kan men zich een denkbeeld maken door de fraaie afbeelding in dit nummer.

Een onvrijwillige wegwijzer. -

Daar deze gravure vervaardigd is naar een schilderij van Meissonier, zal zij allicht nog meer de aandacht trekken, dan wanneer er een minder bekende naam onder stond. De schilderijen van den Franschen artist, die tusschen de jaren 1830 en 1840 te Parijs met moeite zijn brood verdiende met illustreeren, werden vijftig jaar later met haast fabelachtige sommen betaald. Zoo bracht zijn schilderij ‘1807,’ Napoleon in den slag bij Friedland voorstellende, 300.000 franks op.

Toch kan Meissonier niet onder de allergrootsten worden gerangschikt. Hij was een realist in den vollen zin van het woord, een buitengewoon scherp waarnemer, die ook de vaardigheid bezat, het geziene uiterst getrouw weer te geven; - maar alleen het geziene, het uiterlijke. Tot de ziel van zijn sujetten doordringen kon hij niet. Daarom zijn zijn beste schilderijen genrestukken, waarbij hij zich bepaalt tot het weergeven van niet dramatische gebeurtenissen.

Natuurlijk is bij een kunstenaar van Meissonier's kracht het uiterlijk waarneembare meesterlijk geschilderd. De kostumes van zijn historische genrestukken zijn met pijnlijke nauwkeurigheid weergegeven, en zij zitten den menschen werkelijk als aan het lijf gegoten. Even conscientieus is het landschap en iedere kleinigheid behandeld.

Wie onze gravure, waarvan het origineel tot Meissonier's beste werken behoort, nauwkeurig beschouwt, zal daarin alle uitmuntende qualiteiten van den meester, maar daarnaast ook zijn zwakke zijde ontdekken. De heele gebeurtenis, die geen toelichting behoeft, is zóó voorgesteld, dat iedere gestalte schijnt te leven, geen onnatuurlijke houding of gebaar valt waar te nemen, elke uniform niet alleen - als bij zooveel andere historiestukken - trouw gekopieerd is, maar ook past bij de persoonlijkheid, die ze draagt. Als honderd menschen hetzelfde kleed dragen, draagt toch ieder het anders. Dat kunnen wij in het leven dagelijks waarnemen, op schilderijen enkel bij de werken van meesters.

Minder gelukkig toont Meissonier zich hier in de uitdrukking van het zieleleven. Wij hebben wel levende menschen vóór ons, maar missen de bij de gebeurtenissen passende spanning in hun trekken en in hun heele wezen. Veranderen wij de kostumes, dan zien we een braven landman, die een vreedzaam reisgezelschap voorkomend den weg wijst. Van den vreeselijken ernst van den oorlog gevoelen wij weinig, in weerwil van de minutieuze nauwkeurigheid, waarmee de situatie is afgebeeld.