De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 18

[p. 224]

Bij de Platen.

Een beeld uit het leven te Weenen. -

In een wereldstad zijn een aantal menschen van beider geslacht, die behoefte hebben aan een krant, maar geen geld om zich daarop te abonneeren en geen gelegenheid om er een gratis te lezen. Tot hen behoort het heirleger dergenen, die een betrekking zoeken en wier zakken gewoonlijk leeg zijn. In de advertentiekolommen der dagbladen worden voortdurend een aantal betrekkingen aangeboden, en nu wordt aan de sollicitanten, die geen krant kunnen koopen, een groote dienst bewezen door de advertentiepagina's voor de ramen der dagbladbureau's op te hangen.

Evenals in een aantal zaken heet het ook voor hen, die een betrekking zoeken: ‘Wie het eerst komt, het eerst maalt.’ Daarom snellen al in de vroegte heele scharen van sollicitanten naar de krantenstraat van Weenen, de Schulerstrasse, waarin de zooeven van de pers gekomen dagbladen voor de vensters worden opgehangen. Het is zaak, de andere liefhebbers vóór te zijn, en in vollen draf snelt ieder, die een hem passende advertentie gevonden heeft, naar de opgegeven plaats, waar hij werk en bij gevolg brood hoopt te vinden. Niet zelden legt hij den weg tevergeefs af en is hem het baantje door een nòg vroeger gekomene afgesnoept. Een aantal advertentielezers loopen van de eene krant naar de andere, tot ze eindelijk een advertentie vinden, die hun iets belooft, wat hun past.

Het zijn echter niet alleen belanghebbenden, die de advertentiekolommen zoo ijverig doorvliegen; er zijn altijd ook een massa nieuwsgierigen bij, menschen die niets om handen hebben, zooals er in een groote stad altijd velen worden aangetroffen.

De afgebrande kerk te Monster. -

In den namiddag van Zaterdag 13 Juli jl. werd de fraaie gothieke kerk te Monster, in gebruik bij de Ned. Hervormde Gemeente, door brand verwoest. Hoe de brand ontstaan is, weet men niet; wel, dat van het kunstrijke bouwwerk niets meer over is dan de geblakerde muren met daarbinnen de twee kolommenrijen, waarop de bogen van het gewelf nog rusten.

Jhr. mr. Victor de Stuers noemt de afgebrande kerk een der belangrijke dorpskerken van Delfland. Zij dagteekende vermoedelijk, evenals de toren, uit het begin der zestiende eeuw, en was geheel van baksteen opgetrokken.

In het vroegere priesterkoor was een gelukkig gespaard gebleven marmeren gedenksteen geplaatst ter nagedachtenis van den beroemden luitenantadmiraal Anthony Pieterson, in 1722 op zijn hofstee Polanen bij Monster overleden. Een andere gedenksteen houdt de herinnering levendig aan den vice-admiraal Jacob Jan Pieterson, een neef van den voorgaande en ook een dapper zeeman.

Vóór de Reformatie was de kerk toegewijd aan den H. Machutus, patroon tegen de vallende ziekte. Toen de twee laatste herders, vóór de Hervorming te Monster werkzaam, in 1572 naar Den Briel waren vervoerd om daar den palm van het martelaarschap te verwerven werd de openbare eeredienst der katholieke Kerk opgeheven en nam Alardus Theodori, die als eerste predikant der Hervormde Gemeente optiad, dadelijk bezit van kerk en pastorie.

Gezicht op het inwendige der woning.
PANAGIA CAPULI. HET HUISJE DER H. MAAGD BIJ EPHESE.

De slaapkamer der H. Maagd.
PANAGIA CAPULI. HET HUISJE DER H. MAAGD BIJ EPHESE.

‘Waterrijwielen’ op het Havelmeer bij Grunewald. -

Er zijn in de laatste jaren dikwijls ‘waterrijwielen’ vervaardigd, maar voor één persoon hebben deze machines noch wat snelheid, noch ook wat bestuurbaarheid en veiligheid betreft, aan de verwachtingen voldaan. Daarentegen schijnen in Duitschland zoodanige vaartuigen proefhoudend, waarbij door met den voet te trappen groote schepraderen worden omgedraaid, die zich dan volgens het beginsel der raderstoombooten in beweging zetten en verscheiden personen - tot acht toe - kunnen dragen.

Men heeft een aantal dergelijke ‘waterrijwielen’ te Grunewald, een der meest geliefde buitenplaatsen in de nabijheid van Berlijn, ter beschikking van het publiek gesteld Zij bestaan uit een op twee balken rustend platform, met van achteren een groot scheprad, dat door voetbewegingen der passagiers in beweging wordt gebracht. Bij sommige ‘waterrijwielen’ ligt het scheprad ook in het midden; dan zijn de zitplaatsen voor de passagiers er voor en er achter aangebracht. Ook één persoon kan het vaartuig in beweging brengen, maar dan is de gevorderde inspanning zeer groot en de vaart heel langzaam, Het sturen geschiedt evenals bij het rijwiel door een stuurstang. Op het platform aangebrachte banken dienen tot zitplaats voor de passagiers, en een ijzeren leuning rondom zorgt er voor, dat niemand in het water kan vallen. Zoo zijn deze ‘waterrijwielen’ een bepaalde vooruitgang in vergelijking met de huurbootjes, waarmee onkundigen dikwijls omsloegen, want het zich van Schildhorn tot Spandau en Potsdam uitstrekkende Havelmeer heeft bij stormachtig weer zijn nukken. De ‘waterrijwielen’ zijn echter volkomen ongevaarlijk en kunnen niet omslaan. Zij worden ook als veerbooten gebruikt en kleine gezelschappen daarmee voor een kleinigheid naar de mooie punten aan den tegenovergestelden oever overgezet.

Mevrouw Kruger. -

Zaterdag 20 Juli trof president Kruger, in de laatste twee jaren zoo vaak en zoo zwaar bezocht, een nieuwe slag door het overlijden zijner waardige echtgenoote, een eenvoudige, rechtschapen vrouw, met wie hij 52 jaar in een gelukkigen echt is vereenigd geweest.

Gesina Suzanna Frederika Wilhelmina du Plessis werd den 5en Mei 1831 te Cradock in de Kaapkolonie geboren en huwde op ruim 15jarigen leeftijd met Stephanus Johannes Paulus Kruger, wiens tweede echtgenoote zij was. Uit dit huwelijk weiden zestien kinderen, van wie tien zoons en zes dochters, geboren, van welke thans nog vier zoons en vijf dochters in leven zijn. Toen president Kruger Zuid-Afrika verliet, bedroeg het aantal zijner kinderen en kleinkinderen, met de aangehuwde, 158, waarvan de oorlogsellende intusschen, menig offer heeft gevergd.

Mevrouw Kruger, of tante Sanna, zooals zij door de Boeren genoemd werd, was een eenvoudige, godsdienstige vrouw, zonder andere eerzucht dan een goede en zorgzame huisvrouw voor haar man te zijn. Aan uiterlijk vertoon hechtte zij niets, en toen Kruger president der Zuid-Afrikaansche Republiek was geworden, bleef zij zoo goed als vroeger allerlei huiselijke bezigheden verrichten, bakte, kookte en naaide zelf.

Het verlies van tante Sanna is voor den zwaar beproefden oom Paul een gevoelige slag, maar dezen troost heeft hij, naast zijn diep geloof en de hartelijke deelneming van millioenen, dat zij in den Afrikaanschen bodem rust, dien zij altijd zoozeer heeft lief gehad.