Vallende avond.
Zoo geeft du Chattel ons de natuur het liefst: een kalme, heldere avondstond, stil de lucht, licht, zacht-blinkend wemel-licht, wijd uitgespannen over de rustige aarde; weerkaatsend in het water, het loom droomende, gelaten wachtend den nacht. Alles stil, vredigstil - de wazige wilgen, die bewegeloos zich te spiegelen staan, de hooge boomen langs den weg, wier kruinen slechts even willoos wuiven in avond-luwte, het lage huisje, waarvoor geen spelende kinderen meer kraaien en krioelen; alleen een herder leidt langzaam de kleine kudde ter kooi, en 't klagelijk blaten trekt in trillingen week de wijde stilte door, als de stem van den stervenden dag.
vallende avond, naar de schilderij van fred. du chattel.
Het is àl vrede, lieflijk lachend, verlangenloos.....
M.V.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd