De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 18

Bij de Platen.

Oud moedertje. -

Met welk een heerlijke, benijdenswaardige rust en vrede des gemoeds zit het oude moedertje daar in haar gemakkelijken leunstoel, de voeten op het bankje, haar mand met breiwerk naast zich, het groote, geliefkoosde boek met duidelijke letters op den schoot.

Hoe prettig valt het licht door de ruiten in het vertrek, waaraan de vriendelijke bloemen, met zooveel liefde verzorgd, een zoo echt gemoedelijk, intiem karakter geven.

Hoe vriendelijk-sympathiek vooral is het gezicht van het oude moedertje, met heur zilveren haren, waarvan het binnenstroomend licht den glans nog verhoogt.

En de voortreffelijke houtsneê geeft alles met een scherpte weer, als door de nieuwere vindingen op het gebied der reproductie slechts zelden bereikt wordt.

Van het oorlogstooneel in Zuid-Afrika. -

Om het goud is de oorlog in Zuid-Afrika ondernomen, en de Engelschen hadden niet meer dan hun verdiende loon gehad, indien de Boeren indertijd gevolg hadden gegeven aan hun bedreiging, de goudmijnen, oorzaak van al de ellende, te verwoesten.

Men herinnert zich het woord van president Kruger, dat vóór de inneming van Johannesburg door den vijand dingen zouden gebeuren, die de wereld zouden doen verbazen. Hiermee was de verwoesting der goudmijnen bedoeld; en waarom die achterwege bleef was langen tijd een raadsel. Dit is thans opgelost, daar men door de mededeelingen van een Duitsch officier, die aan de zijde der Boeren heeft gevochten, de toedracht der zaal is te weten gekomen.

President Kruger en andere leden van den Volksraad hadden het plan, toen Johannesburg bedreigd scheen, de mijnen met dynamiet te laten springen, en er waren daartoe reeds maatregelen genomen. Men wachtte enkel nog op het rechtstreeksch bevel van den president. Dit echter bleef uit, want Kruger had in den Volksraad over de vraag laten stemmen, en een meerderheid van twee stemmen had zich tegen de verwoesting verklaard.

Zoo bleven de mijnen voor het grootste gedeelte gespaard. Evenwel zijn later door Boeren-commando's nog enkele mijnen vernield, o.a. de Robinson-goudmijn bij Johannesburg, waarvan wij in dit nummer een afbeelding geven.

Onder de gezinnen van in 't veld staande Boeren, die door de Engelschen worden gevangen gehouden, bevindt zich ook dat van den onversaagden generaal Christiaan de Wet, die vroeger te Pretoria een uitgebreiden veehandel dreef. Zijn gezin bestaat uit vrouw en acht kinderen, vier jongens en vier meisjes, die allen te Johannesburg worden gevangen gehouden.

De goudkeur. -

Ook dit is een bijzonder goede gravure, en de twee krachtige koppen - typen van zeventiend' eeuwers - met grooten mond, breeden neus en slim-onderzoekende oogen, zijn het bezichtigen alleszins waard. Met de uiterste nauwkeurigheid, zooals bij een zoo kostbaar metaal ook hoort, worden de goudstukken op een zeer gevoelige balans gewogen en op hun gewicht gekeurd.

Ook de verdere stoffeering van de schilderij, allereerst de kleeding der beide mannen, is zeer goed en in overeenstemming met den tijd, waarin de voorstelling ons verplaatst.

De gedenknaald te Apeldoorn. -

Zaterdag den 9en Maart keerde H.M. de koningin met haar doorluchtigen gemaal uit Amsterdam, waar zij door de bevolking der hoofdstad op zoo schitterende wijze waren gehuldigd, naar Het Loo terug. Piartelijk als steeds was de ontvangst te Apeldoorn. In den namiddag werd daar door H.M. de koningin een gedenknaald onthuld, door de bevolking dier gemeente ter gedachtenis van wijlen koning Willem III en koningin Emma opgericht.

Nadat de vorstelijke personen in de keurig versierde tribune hadden plaats genomen, hield de burgemeester van Apeldoorn, de heer Tutein Nolthenius, een toespraak, waarin hij herinnerde aan hetgeen zijn gemeente aan koning Willem III en koningin Emma had te danken. Uit alle deelen der gemeente was met groote sympathie voor de gedenknaald bijgedragen, die hij H.M. de koningin eerbiedig verzocht te willen onthullen.

Hare Majesteit drukte op een knopje, het omhulsel zakte van de gedenknaald af, die thans door den burgemeester H.M. werd aangeboden. De koningin bedankte met heldere stem voor dit huldeblijk van de ingezetenen van Apeldoorn. Zij stelde het denkbeeld om deze gedenknaald te stichten ter herinnering aan haar geliefde ouders, die zoo bij voorkeur deze plaats bewoonden, welke door zooveel hechte banden aantrekkelijk werd gemaakt, op hoogen prijs.

De naald is van hardsteen en zeventien meter hoog. In het voetstuk is een bronzen plaat aangebracht, waarop de medaljon-portretten van wijlen Z.M. koning Willem III en van H.M. koningin Emma, waarboven de koninklijke kroon met linten, waarop rechts: Je Maintiendrai (Ik zal handhaven) en links: Palma sub pondere crescit (de palm groeit onder den druk).

Op het voetstuk staat,
op de rechterzijde:	op de linkerzijde:
Aangeboden aan Hare Majesteit Koningin Wilhelmina bij gelegenheid van H.D. Huwelijk met Zijne Hoogheid Hendrik Hertog van Mecklenburg op den 7 Februari 1901	Gesticht door de Ingezetenen der Gemeente Apeldoorn als een dankbare Hulde aan de Doorluchtige Ouders van Hare Majesteit Koningin Wilhelmina.

en aan de zijde gericht naar het koninklijk paleis komt voor het Rijkswapen, in brons gegoten, waaromheen staat: ‘Onthuld door Hare Majesteit Koningin Wilhelmina op den 9en Maart 1901.’