Allerlei.
Hoe de prins van Wales eens een blauwoog opliep. -
Koningin Victoria van Engeland noodigde nu en dan de speelkameraden van haar zoontjes uit. De jonge lords en de prinsen sprongen en klauterden dan op die dagen, als andere jongens gewoon zijn te doen; zij speelden cricket en vochten en boksten naar hartelust. Na zulk een vroolijken dag kwam de prins van Wales, toen een knaap van elf jaar, met een blauw oog bij zijn moeder terug. De koningin vroeg hem naar de oorzaak daarvan, doch de prins gaf geen antwoord, en toen de moeder bleef aandringen, te vertellen wat er gebeurd was, verklaarde het prinsje eindelijk, dat hij dit niet wilde.
‘Goed,’ zei de koningin, ‘dan zullen wij een anderen weg moeten inslaan om achter de waarheid te komen.’
Den volgenden dag liet zij al de speelkameraadjes van den prins bij zich komen en vroeg;
‘Hoe is de prins van Wales aan dat blauwe oog gekomen?’
Algemeen stilzwijgen; de dader was bleek van schrik en de anderen wilden niet de verklikker zijn. Eensklaps echter vatte de schuldige moed, trad naar voren en zei: ‘Hij deed zoo groot en toen gaf ik er hem een!’
De koningin lachte hartelijk en zei: ‘Daar hadt gij gelijk in, en ik hoop, dat, zoo hij zich weer eens zoo voornaam mocht aanstellen, gij hem er weer een zult geven!’
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd