De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 17

Bij de Platen.

Goede maatjes. -

Er zijn geen beter vrienden en trouwer makkers te bedenken dan Leo en Castor. Leo is de meester, maar al omklemt zijn kleine, gespierde vuist ook de karwats, nooit hoeft hij daarmee zijn gezag te doen gelden, want Castor erkent het vrijwillig, en wee wie naar zijn jongen meester ook maar een vinger zou durven uitsteken.

Zij vormen samen een aardig groepje: de jongen, met zijn fijnbesneden gezicht en fraaie lokken, zijn ferme houding en stouten oogopslag, zich zijn overwicht bewust; de hond, uit welks goedige oogen trouw en aanhankelijkheid spreekt, en welks forsche bouw en stevige poolen groote kracht verraden. Kracht en aanhankelijkheid zijn de begrippen, die de schilder in zijn doek heeft willen uitbeelden, en niemand zal beweren, dat hij hierin niet uitstekend geslaagd is.

Een geheim. -

Ook een aardig groepje, maar van een heel ander soort. In haar schilderachtige, landelijke dracht zien de beide meisjes met haar frissche gezichtjes er bekoorlijk uit. Wat voor groot geheim de een aan de ander mag te vertellen hebben? Hier staat een ruim veld open voor allerlei gissingen. Heel waarschijnlijk is het, dat het in de oogen van groote menschen allesbehalve be-

[p. 280]

langrijk zou schijnen, maar daar alles betrekkelijk is in de wereld, mogen wij wel aannemen, dat het in de oogen der kinderen iets van groote beteekenis is, veel gewichtiger dan de oorlog in Zuid-Afrika bij voorbeeld.

Poes van haar kant stelt weer het meeste belang in den bol garen, dien de breister in den steek heeft gelaten, om aan de confidenties van haar vriendinnetje het oor te leenen.

President Kruger. -

Een afbeelding van president Kruger, naar zijn laatste port et, zal in deze dagen door al onze lezers met belangstelling en eerbiedige sympathie worden begroet.

bij den wapensmid, naar de schilderij van e. probst.

De trekken van den eerbiedwaardigen president en grooten patriot spreken van kommer en zorg, maar ook van kloeke vastberadenheid. Welk een tragisch lot, op zijn ouden dag zijn door de Engelschen overheerd land te moeten verlaten, om in Europa een laatste poging te doen tot bemiddeling, tot tusschenkomst - een poging, ondanks de sympathie van bijna alle volken reeds bij voorbaat onvruchtbaar en ijdel verklaard om reden van hooge politiek, - lage politiek ware hier gepaster woord.

Maar welk lot aan de Zuid-Afrikaansche Republieken ook moge beschoren zijn, de geschiedenis zal president Kruger een eereplaats aanwijzen onder de grootste staatslieden onzer eeuw.

Bij den wapensmid. -

De wapensmid op onze laatste gravure heeft voornaam bezoek. Hij is een van die gelukkige meesters uit vorige eeuwen, die aan zijn deskundige klanten de voortreffelijke voortbrengselen van zijn eigen werk verkoopt. De buigzame klingen, kunstig geciseleerd, met vlijmscherp lemmet en breeden greep, zijn meesterstukken in hun soort. De wapensmid ducht het nauwkeurig onderzoek, dat zijn klanten instellen, niet, hij weet dat zijn werk zelfs het scherpste en kundigste oog geheel zal moeten bevredigen.

Het geheel is een fraai beeld uit de zeventiende eeuw, waaraan de gracieuze vrouwegestalte een heel bijzondere bekoorlijkheid schenkt.