De laatste aren. -
Ook dit doek, waardig naast Millet's beroemd meesterstuk genoemd te worden, is op de Wereldtentoonstelling te zien.
Het is een merkwaardige studie van het landleven en tevens in al zijn soberheid een loflied op de natuur.
De arenleesters, jonge, krachtige meisjes en oude, gebogen vrouwtjes, zijn de gelukkige stoffeering der wijde vlakte, nog even verlicht door de laatste stralen der ondergaande zon.
Wat een poëzie in het schijnbaar zoo nuchtere en prozaïsche landleven! Ook hier geldt weer het woord van den dichter.
't Is de kunst maar, wie ze al,