De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 17

Het boek des levens.

Het menschelijke leven

Met al zijn strijd en min,

Met al zijn smart en spelen

Gelijkt een boek vol zin.

't Is duister om te lezen,

Van menig droevig blad

Blijft hier de zin verscholen,

Wordt eerst hierna gevat.

Toch blijken vele bladen,

Eerst duister voor 't gezicht,

Na lang en biddend staren

Verblindend door hun licht.

't Werd deels door ons beschreven,

Deels door des Heeren hand,

Zijn bladzij treft wel 't diepste

Ons hart en ons verstand.

't Is grillig, vol contrasten,

Het licht naast donkerheid,

Het helle doek naast 't zachte,

De palmtak naast den strijd.

Toch ruischt een schoone maatzang

Door heel dat dichtstuk heen,

Van arbeid en van ruste,

Van vreugde en stil geween.

Toch stralen al zijn bladen

In éénen gouden band,

Eén zijden snoer vereent ze,

Gods lieve vaderhand.

Het treft dat boek te lezen,

Geen treurspel roert zoo diep,

Het prijst op al zijn bladen

Den Schepper, die ons schiep.

Zijn liefde en eeuwge trouwe

In elken harden strijd,

Het zingt in elken regel

Des werelds ijdelheid.

E.E. Köhler.