De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 17

Bij de Platen.

Een naderend onweer. -

Onze twee jongens zitten heel gemoedelijk een pijp te rooken, waartegen, daar ze zoo heel jong niet meer zijn, op zich zelf niet veel bezwaar zou bestaan, maar wel, nu ze dat doen in verboden tijd en daardoor hun werk in den steek laten. Daar is moeder natuurlijk niet mee gediend, en, gewaarschuwd door de verdachte stilte, die er boven heerscht, komt ze stilletjes de trap om, om de beide boosdoeners op heeterdaad te betrappen en ze een flinke afstraffing te geven. Want ze ziet er wel naar uit, dat ze zich weet te doen gehoorzamen en op zijn tijd een hartig woordje weet te spreken, misschien zelfs de roede niet spaart.

De niets kwaads vermoedende gerustheid, waarmee de jongens zitten te dampen, en de vastberadenheid, waarmee moeder de trap opkomt, vormen een eenigszins vermakelijke tegenstelling, in het weergeven waarvan de schilder goed geslaagd mag heeten.

Generaal Joubert en een ‘klompie van zijn menschen.’ -

Nu generaal Joubert aan wiens voortreffelijke eigenschappen de dagbladpers een hulde heeft gebracht, waarbij wij ons van ganscher harte aansluiten, aan de Boeren strijdmacht is ontvallen, zullen de lezers hem nog wel eens gaarne in de patriarchale gemoedelijkheid willen zien, waardoor hij zich kenmerkte.

Onze gravure stelt hem voor tijdens het beleg van Ladysmith, met een ‘klompie’ of groepje van zijn mannen (‘menschen’, zeggen de Boeren) ‘kost makend,’ dat is etende, en ‘gezelsend’, wat wil zeggen keuvelend.

Als men niet beter wist, zou men niet denken, dat deze mannen, die daar zoo rustig bijeenzitten, aan het oorlog voeren zijn, en allerminst, dat de vriendelijke oude heer met zijn witten baard niemand minder is dan wijlen vechtgeneraal Joubert, de kundige, dappere en ervaren opperbevelhebber der Boeren strijdmacht. Zijn herinnering zal in de Zuid-Afrikaansche Republieken en ook daarbuiten in dankbare en hooge eere worden gehouden.