De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 17

Lente.

't Is zalig te dwalen

Door 't groenende veld,

Waar weldoende stralen

Hun zegen doen dalen,

Waar alles verjonging des levens vermeldt;

Als bloempjes ontluiken

Waar 't zonnelicht gloeit,

De bloesems der struiken

Niet meer zijn te fnuiken

Door 't bolstertje dat hen te lang hield geboeid;

In eik en abeelen

De vogeltjes weer

Uit zilveren kelen

Hun wiegelied kweelen,

Den Gever van leven en groeikracht ter eer.

Der vooglen geschater,

't Gekrekel der wei,

Het ruischend geklater

Van 't glinsterend water,

't Vormt alles een zangrigen, feestlijken rei!

Hoe stroomt jeugdig leven

Ons de aderen door!....

Langs velden en dreven

Waar 't oog ook moog' zweven,

Daar teekent de Lente met bloemen haar spoor.

H.G.