De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 17

Bij de Platen.

Bij het luiden van het Angelus. -

De dag spoedt ten einde, het werk is volbracht, en welgemoed keert het landvolk huiswaarts of rust, voor de huisdeur gezeten, uit van de vermoeienissen des daags. Daar klinken de tonen van het Angelus door de vredige ruimte, en de vrome dorpsbewoners vouwen de handen voor het eeuwenoude gebed, een telkens herhaalde geloofsbelijdenis.

Is het kleine groepje voor de landelijke woning een voorbeeld van oprechte, ingetogen vroomheid, het is ook een toonbeeld van stil, bescheiden geluk, tevreden met wat Gods goedheid schenkt en niet hakend naar allerlei dingen, die tot het geluk der menschen weinig of niets afdoen, het veeleer in den weg staan.

In Gods vrije natuur. -

Een zelfde kalmte des gemoeds, een zelfde stil, bescheiden geluk ademt onze volgende gravure. De landbouwer schenkt zijn trouwen helpers in de zware dagtaak een oogenblik verpoozing en maakt daarvan gebruik om een praatje aan te knoopen met den schaapherder, wiens kudde vredig neerligt, na zich verzadigd te hebben behaaglijk genietend van de kalme, ongestoorde rust.

Rust is het vooral, die onze gravure verbeeldt, en de stadsmenschen, rusteloos zwoegend en jagend en zorgend, mogen bij de beschouwing daarvan jaloersch worden op de benijdenswaardige kalmte en gelijkmoedigheid, waarvan onze landbouwer en schaapherder typen zijn, die allicht, als wijlen Poot, hun lot niet voor een koningshof zouden willen ruilen.

Gezang der Boeren vóór den slag. -

Een treffende, sympathieke afbeelding geeft onze laatste gravure te zien. Alvorens den vijand aan te vallen, roepen de Boeren in een vroom gezang de hulp van God over hun wapenen af, want zij allen, jong en oud, zijn er vast van overtuigd, dat zij zonder Zijn hulp niets vermogen. Aanschouw die grijsaards, die mannen, die kinderen, die uit liefde voor hun grond en hun vrijheid hun geweer hebben gegrepen, en zeg dan, of ooit een volk zijn grond en zijn vrijheid waardiger was dan deze heldenschaar.