De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 16

Het doove moedertje.

Wie treedt bij 't doove moedertje in

Zoo stil en met een lach?

Het is haar eenig kind, haar zoon,

Dien ze in geen jaren zag.

Stil treedt hij in - zij hoort hem niet,

Zij spint en denkt aan hem -

Stil knielt hij aan haar zijde neer,

En ‘Moeder!’ klinkt zijn stem.

O wonder! eensklaps ziet zij om

Bij 't klinken van zijn stem:

Ze is voor dat lieve woord niet doof,

Met de oogen hoort zij hem.

Zij strekt hem juichend de armen toe,

En richt hem weenend op,

Zij drukt hem aan heur boezem vast

En hoort zijn harteklop.

En rust op hem haar moederoog,

Dat hel van vreugde gloort -

'k Wed, dat het doove moedertje

Een Engel zingen hoort.

Uit Germania's dichtbloemen.
B. van Meurs.