De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 16

Bij de Platen.

Onze beide koninginnen. -

Door het aanvaarden der regeering door H.M. koningin Wilhelmina moge in haar grondwettige verhouding tot haar doorluchtige Moeder verandering zijn gekomen, - haar kinderlijke genegenheid en eerbied voor de hooge vrouwe, die haar tot de verheven taak van vorstin heeft gevormd, zijn niet veranderd. De hartelijke liefde, die de jeugdige koningin bij iedere gelegenheid jegens haar moeder aan den dag legt, is naast haar aangeboren minzaamheid een der redenen van de treffende vereering, die koningin Wilhelmina bij al haar onderdanen ten deel valt.

Het volk, dat, en terecht, kinderliefde als een hooge deugd beschouwt, blijft spreken van ‘onze beide koninginnen,’ aldus de warme genegenheid vertolkend, die moeder en dochter voor elkander koesteren. Daarom ook zal de gravure naar een photographie, waarop de beide hooge vrouwen te zamen zijn afgebeeld, zóó als het trouwe volk zich haar het liefst voorstelt, door al onze lezers met belangstelling worden beschouwd. Moge God onze beide koninginnen nog lang voor Nederland sparen!

Vroolijke inkwartiering. -

't Is een ongekende drukte in het anders zoo stille plaatsje, wanneer in de buurt de groote manoeuvres worden gehouden en huis aan huis een paar landverdedigers ter inkwartiering ontvangt. Over 't algemeen kunnen de bewoners het met deze logé's van enkele dagen heel goed vinden, want de jongens zijn niet veeleischend en hebben maar 't liefst, dat men hun een plaatsje in den huiselijken kring inruimt, waar zij door hun grappen een heele opvroolijking zijn.

De beide infanteristen op onze gravure hebben het bijzonder goed getroffen. Het gaat er bij Janoom gemoedelijk toe. Hij en zijn vrouw weten wat een mensch, en dus ook een soldaat toekomt, en hun aardige dochter vindt de aanwezigheid der beide kranige soldaten een prettige afwisseling in haar tamelijk eentonig bestaan. Terwijl de een zijn geweer schoonmaakt en de ander, die horenblazer is, iets uit zijn ransel te halen heeft, heeft Hanna zich van den hoorn meester gemaakt en

[p. 208]

weet er hartverscheurende tonen aan te ontlokken, zoodat vader, die maar één hand vrij heeft, deze naar zijn oor brengt, en moeder uit de bijkeuken verwonderd omziet. De soldaten hebben er blijkbaar schik in. en 't is natuurlijk alleen voor de grap, dat de eigenaar tegen het eigenmachtig gebruik van zijn instrument protesteert.

Het geheel vormt een glunder, aantrekkelijk groepje. Na de manoeuvres zullen de jongens nog wel eens aan hun vroolijk kwartier terugdenken. Voor een van beiden geeft het misschien wel aanleiding tot nadere kennismaking met Hanna.

Een vreemde verschijning. -

Een aantal vosjes in gezelschap van papa Reintje bezien met groote oogen vol verbazing het zonderlinge insect, dat heel parmantig naar hun hol marcheert.

Dit dier is het vliegend hert, zoo genaamd omdat de krachtige bovenkaken van het mannetje op het gewei van een hert gelijken. Dit insect is de grootste Europeesche kever, behoort tot de familie der bladsprietigen, wordt wel eens acht duim lang, is zwart van kleur en leeft op en bij eikeboomen. In ons land wordt het vliegend hert, dat gewoonlijk alleen na zonsondergang vliegt, in Overijsel, Gelderland, Utrecht en Noord-Brabant aangetroffen.

Op 't eerste gezicht ziet deze kever er wel een beetje vreemd uit, en 't is te begrijpen dat ook de vosjes niet erg op hun gemak zijn. De schilder heeft dit zeer goed weergegeven.